Μάνα
Τι θα φάμε σήμερα
Είχα δύσκολη μέρα
Μα όλα ήρεμα
Έγραψα τόσα πράγματα δεν νιωσαν τίποτα
Μα σκέφτηκα πως κάτι θα τους μείνει από σήμερα
Μάνα τι θα φάμε αύριο
Αν έγραφα για εσένα δεν θα έφτανε το τετράδιο
Θα με έλεγαν συναισθηματικο και ίσως χαζό
Αλλά θα σε έκανα περιφανη από αύριο
Μάνα τι είναι όλο αυτό που μου έφερες
Δεν υπάρχουνε θεοί
Μονάχα δαίμονες
Απεχουνε τόσο πολύ από αυτά που μου έμαθες
Αλλά μπορείς να πεις πως πέτυχες
Μάνα γιατί κλαίς σιωπηλά
Μήπως είχες κάνα θέμα στην δουλεια?
Ξέρω είναι δύσκολα και χρωστάμε πολλά
Μα μου έμαθες την φράση
Όλα θα πάνε καλά
Μου έσπασε την μύτη το φαγητό που κεντας
Έλα κάτσε και εσύ διπλα μου να φας
Δεν θέλω να είμαι με τους καλεσμένους της βραδιάς
Κλεινω τα δέκα σήμερα και το χρωστάω σε εσάς
Σε εσάς
Και όταν ρωτάω δεν μιλάς
Ξέρω είναι απ'τις ερωτήσεις που δεν απαντάς
Γυρνάς αλλου το βλέμμα σου
Δακρυσμένη κοιτάς
Μα είσαι όμορφη για μένα
Και όταν δεν χαμογελάς
Είπε η δασκαλα σε όλους να κάνουμε
Μια περίληψη για ότι μας απασχολεί
Κάνε καλή κίνηση
Ανέβηκα και είπα για εσένα τόσα πολλά
Αλλά δεν είδα σε κανέναν πρόσωπο συγκίνησης
Έγραψα τόσα πράγματα δεν νιωσαν τίποτα
Μάλλον έπρεπε να τα έχω πει καλύτερα
Έπρεπε να έχω σκεφτεί μια ώρα αρχυτερα
Πώς δεν ησουν μόνο εσύ που μου έμαθες τα βήματα
Και ενώ κοιτω τον ουρανό
Μια μέρα θα τον φτάσω
Την μέρα που θα βγάλω δύο φτερά και θα πεταξω
Μέρα που θα σε δω
Μέρα που θα χαμογελάσω
Μια μέρα θα τα πουμε
Και ενώ κοιτω τον ουρανό
Μια μέρα θα τον φτάσω
Την μέρα που θα βγάλω δύο φτερά και θα πεταξω
Μέρα που θα σε δω
Μέρα που θα χαμογελάσω
Μια μέρα θα τα πουμε
Σε έχασα μικρός από τα μάτια μου
Δεν ξέρω αν θα το μάθεις
Μου λέγαν ότι πήγες για δουλειές και ότι θα έρθεις
Περναγανε οι μέρες
Μα δεν ηξερα που πας
Εύκολα με ξεγελαγαν
Ημουνα πιτσιρικάς
Και κάπως ετσι
Δεν ρωταγα έμενε μόνο στην σκέψη
Ήταν αρκετό να τους βγάλω απ'την δύσκολη θέση
Κάθε βράδυ ερχόσουνα
Και ξαπλώνες στην μέση
Εγώ εσύ και ένα αγχος που μέσα μου είχε δέσει
Ενώ όλοι φοραγανε με έντυναν με λευκά
Γιατί ήμουν η ελπίδα που έδινε χαρά
Ποιος να αντισταθεί σε αυτήν την παιδικη αγκαλιά
Μου κοιτάει με αθώα μάτια κάθε φορά?
Αυτό το κομμάτι το είχα γράψει το 99
Σε μια κόλλα Α4 ήταν σαν ζωγραφιά
Δεν μπορούσες να καταλάβεις με την πρώτη ματιά
Ήτανε σαν μουτζούρα για μένα ζωγραφιά
Όλα θα πάνε καλά
Όλα θα πάνε καλά
Και κάθε μέρα όλα διαφορετικά
Και κάθε νύχτα όλα διαφορετικά
Πεθαινουμε 100 και δεν ζούμε καμιά φορά
Δεν χάθηκες πότε από τα μάτια μου
Αυτό το ξερεις
Πότε από την σκέψη μου
Αυτό σίγουρα το ξέρεις
Πότε απ'την ανάσα μου είσαι ο μόνος που το ξέρεις
Να με κοιτάς να λες πως μεγάλωσε ο λεβέντης
Από σήμερα γιος της Λίλιθ
Από σήμερα πατέρας μου ο ουρανός
Για πάντα γιος της Λίλιθ
Πατέρας μου ο ουρανός
Και ενώ κοιτω τον ουρανό
Μια μέρα θα τον φτάσω
Την μέρα που θα βγάλω δύο φτερά και θα πεταξω
Μέρα που θα σε δω
Μέρα που θα χαμογελάσω
Μια μέρα θα τα πουμε
Και ενώ κοιτω τον ουρανό
Μια μέρα θα τον φτάσω
Την μέρα που θα βγάλω δύο φτερά και θα πεταξω
Μέρα που θα σε δω
Μέρα που θα χαμογελάσω
Μια μέρα θα τα πουμε