Βρίσκομαι σε χαμένο δρόμο
Νιώθω να μου τελειώνει το οξυγόνο
Τι συμβαίνει τελευταία με ρωτάνε και παγώνω
Κι αν έχω χτίσει τόσα σε μια νύχτα ισοπεδώνω
Μα το να γυρίσω πίσω θεωρώ χαμένο χρόνο
Η μάνα μου γερνάει μα στα μάτια μου είν' ωραία
Θα 'δινα δέκα χρόνια να την έβλεπα πιο νέα
Το αγόρι της μεγάλωσε και έχει ξενιτευτεί
Δε με περιμένει να γυρίσω για να κοιμηθεί
Είναι χαρά μου που αναπνέω σε φάσεις που καταρρέω
Όταν πίνω παραπάνω και δε ξέρω τι σου λέω
Είμαι παιδί
Απλά οι συνθήκες με έχουνε μεγαλώσει γρήγορα
Και γίνομαι ό,τι θέλουνε αυτοί
Θυμάμαι τη μυρωδιά σου ακόμα
Και νύχτες που κεντάγαμε παρέα τον χειμώνα
Νύχτες που έβαζες μες το τετράδιο μου χρώμα
Μα όλα περνάνε γρήγορα και σβήνουνε στα χρόνια
Να γυρνάνε όλα απ' το αλκοόλ
Να χανόμαστε μαζί, να φεύγουμε μακριά
Να γυρνάμε το πρωί, να είμαστε αγκαλιά σε μια θέα μακρινή
Κι αν είμαστε ξεχωριστά να νιώθουμε κενοί
Έρχονται τα καλύτερα
Αυτό μου είπαν μα ακόμα δε είδα τίποτα
Χρωστάω μια συγγνώμη για τις νύχτες που με πλήγωσα
Για αυτές που έφυγα και δε ξαναγύρισα
Έχει μέρες που λείπει ο ήλιος μετράω σκιές και εμφανίζομαι
Προσπαθώ να σε βρω
Μα το χάνω στο αλκοόλ και τα βράδια βυθίζομαι
Έχω ακόμα ένα αστέρι
Θα πέσω πρώτου πέσει αυτό, σου το ορκίζομαι
Ακόμα μένω ζωντανός, ακόμα μένω ζωντανός
Έχει μέρες που λείπει ο ήλιος μετράω σκιές και εμφανίζομαι
Προσπαθώ να σε βρω
Μα το χάνω στο αλκοόλ και τα βράδια βυθίζομαι
Έχω ακόμα ένα αστέρι
Θα πέσω πρώτου πέσει αυτό, σου το ορκίζομαι
Ακόμα μένω ζωντανός, ακόμα μένω ζωντανός
Ακόμα μένω ζωντανός όσο οι φρίκες με έχουν κάψει
Δε κατάφερα να βάλω εμένα σε μία τάξη
Έχω, ένα μυαλό που όλο προσπαθεί να αλλάξει
Παγιδεύτηκα στα λάθη και παλεύω για την άρση
Μπήκα στο στούντιο να δώσω ό,τι έχω
Άνοιξα μια σελίδα και έγραψα δε αντέχω
Είν' η ζωή μία κατηφόρα και πέφτω
Πάλι καλά που στα δύσκολα φίλους έχω
Μετράμε ώρες για να το ζήσουμε δεύτερα
Μια μέρα θα πετάξουμε ελεύθερα
Θυμήσου το κι αν όλοι απο πάνω μας θα κλαίνε
Δε θα ξέρουνε που πάμε, δε θα ξέρουνε τι λέμε
Να τα παρατήσω μπαμ και κάτω δε το δέχτηκα
Δε θα σου πω όμως κι ότι δε το σκέφτηκα
Αδύναμος χαρακτήρας, ο πιο σκοτεινός Δεκέμβρης
Και νιώθω σαν να πέφτω στο κενό αυτής της Πέμπτης
Αν σου 'χει τύχει να γράφεις και να πεισμώνεις
Αν σου 'χει τύχει να γράφεις και να ματώνεις
Αν σου 'χει τύχει να γράφεις και να βουρκώνεις
Τότε βαδίζουμε μαζί σ' αυτό που νιώθεις
Δε ξέρω που θα καταλήξει όλο αυτό
Δε ξέρω καν που θα βρεθώ
Είναι στα μάτια μου όλα μάταια
Θα τα δω θετικά με αντικαταθλιπτικά
Και δυο κουμπιά για μάτια, ένα κενό τα βράδια
Θα 'μαστε εδώ για πάντα, θα' μαστε εδώ για πάντα
Στα πιο τυφλά σκοτάδια λάμπουν καρδιές διαμάντια
Όταν θα 'ναι όλα άδεια
Όταν θα πέφτεις κι θα θες μια αγκαλιά και χάδια
Θα είμαι εδώ για εσένα
Θα είμαι εδώ για πάντα
Έχει μέρες που λείπει ο ήλιος μετράω σκιές και εμφανίζομαι
Προσπαθώ να σε βρω
Μα το χάνω στο αλκοόλ και τα βράδια βυθίζομαι
Έχω ακόμα ένα αστέρι
Θα πέσω πρώτου πέσει αυτό, σου το ορκίζομαι
Ακόμα μένω ζωντανός, ακόμα μένω ζωντανός
Έχει μέρες που λείπει ο ήλιος μετράω σκιές και εμφανίζομαι
Προσπαθώ να σε βρω
Μα το χάνω στο αλκοόλ και τα βράδια βυθίζομαι
Έχω ακόμα ένα αστέρι
Θα πέσω πρώτου πέσει αυτό, σου το ορκίζομαι
Ακόμα μένω ζωντανός, ακόμα μένω ζωντανός