Ανθρώπινες αδυναμίες, ημιτελείς συνομιλίες
Στο όνομα μιας γκόμενας διαλύονται φιλίες
Γιγαντόσωμα κύματα, κι εμείς πάνω σε σχεδίες
Να μετράμε απουσίες όσο λέμε ιστορίες
Χάσαμε την ουσία ενώ μπλέξαμε με ουσίες
Ψυχανάλυση με φίλους σε πλατείες και πορείες
Βαραίνουν οι εγκεφαλικοί μου μύες
Αν θες το μέσα μου να δεις, τσέκαρε τις ακτινογραφίες
Το ραπ μου δύσπεπτο, πιες σόδα να χωνέψεις
Είπα παίζω με τις λέξεις, γι' αυτό μη με προκαλέσεις
Θα είναι άνισο, το ξέρεις πως δεν ψάχνομαι για σχέσεις
Και σε θέλω απλά τον εγωισμό μου λίγο να θρέψεις
Ωμός κι εγωκεντρικός, λίγο ελκυστικός
Αφενός είμαι νευρικός και αμαρτωλός
Ο πόνος που νιώθω στο στήθος, φρικτός
Το σίγουρο όμως, μαν, είμαι βαθύς ωκεανός
Μη βουτήξεις να με δεις, μην είσαι αφελής
Υπάρχουν τέρατα εδώ που-που-που θα φοβηθείς
Ελπίζω να μη γοητευθείς
Γιατί αν τα πλησιάσεις και τ' αγκαλιάσεις, θα φαγωθείς
Παντού σκοτάδι, θα μου χάλασε ο αμφιβληστροειδής στο μάτι
Έκατσα κι έγραψα ένα κομμάτι μήπως δούμε λίγο φως
Αλλά ήταν οφθαλμαπάτη
Κάνουν πάρτυ Τετάρτη τον Μάρτη σ' ένα μονοπάτι
Κυλάει από το μάτι σου το δάκρυ
Δεν δίνω, ρε μαλάκες, πουθενά συγχωροχάρτι
Μελετάω τον Σωκράτη κι έχω ασπίδες από στίχους και flows
Σαν να κατάγομαι απ' τη Σπάρτη
Check ένα-δύο, δυνάμωσε το ηχείο
Πες με τα μάτια ένα όμορφο αστείο
Αν σε πόνεσε από κάποια το αντίο, πέρνα μια βόλτα να τα πιούμε
Είμαι με τους μάγκες στο μαγειρίο
Κι όσο νυχτώνει, ο φόβος κοντοζυγώνει
Είμαστε μόνοι, θολώνει το κεφάλι και μ' αγχώνει
Στο σαλόνι μού λένε "φτύσ' το, αλάνι μου, σκοτώνει"
Δεν βρήκα τίποτα έτοιμο, το ρίσκο μας πληρώνει
Μα θέλουμε και λίγο τύχη
Μα γύρω μου, συνέχεια οι τοίχοι
Που όλο μικραίνουν το δωμάτιο, όσο εσύ απέναντί μου υψώνεις τείχη
Που τα γκρεμίζουν στίχοι, μα δεν γύρισες ακόμα
Πέρασαν χρόνια κι είναι σαν να 'πεσα σε κώμα
Με θλίβει που στην ιστορία μας δεν έβαλα τελεία, αλλά κόμμα
Σήμερα στο πιώμα σβήνω την ανάμνησή σου ξαφνικά σαν να 'χα γόμα
Εξαντλημένος, ξαπλώνω στο στρώμα
Σήμερα είμαι μαύρο χρώμα
Ψάχνω τρόπο τον κόμπο να λύσω, κάτω ν' αφήσω αυτό το στιλό
Μα ο θυμός μου, πλημμύρα στον ουρανίσκο
Πήρα το ρίσκο, έβγαλα έναν δίσκο
Δεν κατάφερα εν τέλει να καλύψω το κενό
Άλλοι αιχμάλωτοι γραμμών, άλλοι χειλιών
Μέχρι να λήξω αυτή τη ρίμα, ρουφάνε από το bong
Χτυπάει το gong, κι εγώ σαν τον King Kong
Θέλω εκείνη τη γυναίκα στη ζούγκλα των Αθηνών
Σε φιλάω σαν μενταγιόν και βγάζεις το κομπινεζόν
Γινόμαστε θυσία στον βωμό των εραστών
Με καβαλάς και βάζεις να παίζει το beat στη διαπασών
Χανόμαστε σε μια ωδή αμαρτιών και στεναγμών
Και κάπου-κάπου, θυμάμαι τα δικά μου
Όσο γυρνα'νε τα σκέτα από μπροστά μου
Σας το 'πα και πριν, μαλάκες, χάσαμε την ουσία
Κι ελπίζω αυτό να τ' ακούσουν τα παιδιά απ' τη γειτονιά μου