Kaçtıkça gitmişim kendimden uzağa
İçime attıkça boğulmuşum kendi gözyaşımda
Işık diye sarılmışım karanlığın kollarına
Koştukça çarpmışım kendi duvarlarıma
Bu yüzden
Hiç bitmeyen sonbahar
Ruhum hep sonbahar
Kalbim hep sonbahar
Zihnim hep sonbahar
Bitmez bu sonbahar
Ruhum hep sonbahar
Kalbim hep sonbahar
Zihnim hep sonbahar
Bu şehrin gölgesi oldu yalnızlığım
Hüzün doldu kalabalık
Kasveti oldu yağmurlarım
Düştü hiç durmadan ılık ılık
Bırakmıyor yakamı yanlışlarım
Adım adım yaklaştı kaçtıklarım
Ağırlaştı bak adımlarım
Ağır ağır çıktım bu basamakları
Ağardı baştaki her bir saç
Kuru gitti her bir yaş
İlaç değil sanrı oldu
Durmak bilmeyen tek şey zaman
Durmak bilmeyen tek şey zaman
Kaçtıkça atmışım kendimi tuzağa
Mutluluk diye koşmuşum acının kollarına
Gül diye sarılmışım dikenli bir vücuda
Korktukça yakalanmışım kendi kabuslarıma
Bu yüzden
Hiç bitmeyen sonbahar
Ruhum hep sonbahar
Kalbim hep sonbahar
Zihnim hep sonbahar
Bitmez bu sonbahar
Ruhum hep sonbahar
Kalbim hep sonbahar
Zihnim hep sonbahar