Na Morte de Curros Coa ialma ferida, cheiña de mágoas, Nos ollos as bágoas no peito o dolor, Deixounos a todos a horrible noticia, Morreu de galicia o enxebre cantor. O excelso poeta do chan galiciano, Baixo o sol cubano avida rindiu, Si da súa morte a conciencia tiña Lonxe da terriña, que pena sentiu. Chorade poetas sair e loitade, Paxaros piade co triste piar, Chorade penedos, valados, ponbiñas, Chorade anduriñas, airiños chorar, Que solo tristura no aire se aspire, Que todo respire quebranto e dolor, I as almas anvoltas de angustia e morriña, Morreu da terriña o enxebre cantor. Foi a súa vida, vida de amarguras, Pracer e dozuras xamais puido ter Pra esas almas tristes de loito cubertas I o dolor abertas de doce morrer. Morreu da terriña o enxembre cantor.