Madrugada de san Xoan, Madrugada máis garrida, Que baila o sol cando nace, E rí cando morre o día. ¿Onde vai nosa señora, Onde vai Santa María? -Vai cara a banda do mar, Vai cara a banda da ría. ¿Que dis a virxe, que dis, Que dis Santa María? -¿Cal será a meniña, cal Que colla a frol d'augoa fria? -Non será dama nin deuda, Que será a princesa Aldina, A princesa namorada Filla do rei de Galicia Tan feitiña e tan bonita Aqueles seus ollos craros Do color d'augoa da ría. Soio ti, Aldina, serás Quen leve a frol d'augoa fria. érguete do leito, nena, Ven cara a banda do mar, Qu'anque ti veñas soíña En compaña has de tornar. Erguete do leito, nena, Ven cara a banda da ría, Qu'anque ti soíña veñas Tornarás en compañía. Na torre do real palacio, Anque inda está lonxe o día, Móvense os liños dun leito; Algunha xente se erguía "¡É a princesa! ¡Deul-a garde!" Era a moi garrida Aldina Que vai día de San Xoán Catal-a frol d'augoa fria.