Romeiro hei de ir lonxe ao San Andres Con herbiñas de namorar, Dareille a quen alén mar está O aloumiño do meu amor. Hei de vestir a camisa de liño Que ela teceo para min Con herbiñas de namorar; Anda o lagarto azul e souril A acaroar mapoulas bermellas, Nacidas de fusís, Co aloumiño do meu amor, Alleo á guerra e ao seu tambor. Morto ou vivo hei volver á terra Que ela andou canda min Con herbiñas de namorar; Chouta o mascato polo cantil A vela-lo adro familiar, Ala lonxe, na fin, Co aloumiño do meu amor. Cabo do mundo, ó pé dun aguillón Doeme a guerra ruín Entre herbiñas de namorar; Corvo mariño voa xentil O amilladoiro a levantar E pan santo a colorir Co aloumiño do meu amor. Romeiro hei de ir lonxe ao San Andres Con herbiñas de namorar, Dareille a quen alén mar está O aloumiño do meu amor.