Մենք ծանոթ ենք վաղուց
Քեզ մանկուց նկատել էի իմ ծիրած փողոցում
Ագռավներնէ պատել էին վերնամասդ
Հասակով արդեն մեծ էիր էն վախտ
Ես էի վռազ ու չանցած' էն ժամանակի դասը
Դու կանգնած ես հպարտ
Կապկպված ես' անկապ, չսազող, նամռոտ լարերով
Դանակով փորագրած, քեզ սիրում եմ, գրած' լատինատառերով
Հիմա' ո՞վ կարևորա անտեսվածա
Դու կհասկանաս, էլի նոր ենք սկսէ
Պլյուս խորացա' իչքա՞ն սենց փուլեր ես տեսէ
Եթե դու հիմա խոսաիր' կլսեի քո տեսածը
Ոնց որ վնասված ես
Գիժ քամին գոռալով, էս քաղաքին հիշացրեց' պետքա թափ տալ
Ես էկել եմ մոտդ, ինձ շողքդա պետք
Լավէ զրուցում ենք, պետքա մոտդ շատ գալ
Շատ լավ
Ես ունեմ' մի կյանք, դու' էրկուսը
Որ պատկերացնենք' բազմաձևա ճանփեդ
Մենակ էս' անտակտ ավտոբուսը, թող անցնի
Որ իրար լսելով շարունակենք
Իսկ քո հաջորդ կյանքում, եթե չեղար վառելիք
Կարողա' թուղթ լինես
Որի վրա բառերից կկառուցվի' կամ երգ, որ կսնի մեզ
Կամէ հրաման գրվի, որ կսրի մեզ
Կարողա դառնաս առոթ
Որի վրա պապ ու թոռա
Կամէ Մայր աթոռ
Կողի դրած լիքը փողա
Կամ' կարողա տպելու են հենց փող
Լուծելու ես պռոբլեմներ, կամէ ստեղծող
Նայած ո՞վա տիրելու քեզ
Կարողա թզբեխ լինես
Դողացող բիձու ձեռներում, որպես մի դեղ
Գիտե՞ս կարողա մի դուռ, որ բացում են ու մտնում կյանքի մեջ
Կամ' կարողա և դագաղ, որպես վերջ
Մի քիչ խորացումը շատ էր, ժամանակը քիչ
Մեր զրույցը նկարումա քսելով թանաքը' գրիչս
Որը հետո ինձ կհարցնի' բա հետո ի՞նչ
Եսէ ման եմ գալու մյուս թեման, որը դրդիչա
Հիմա' երակներս ուռէ, նմանվէ' ճյուղերիդ
Տենց լինումա, երբ' գցվում եմ բառի լիճը
Ու թեկուզ, մեր զրույցը տխուրոտ էր մի քիչ
Գեղեցիկը' նույնիսկ մի տեսակ հուզիչա
Չէ՞