Gdzie świece palą, szepczą modły
W trzewiach ziemskiego łez padołu
Niech dzisiaj zmilknie zębów zgrzyt
Zasiądźmy w kręgu – tu pospołu
Przy jednym ogniu, w ciemną noc
Na ucztę wszystkim pora Iść
By oddać hołd minionym dniom
A potem dalej w bólu żyć
Już czas zawezwać duchy, zmory
Przeklęte dusze winne krwi
Ich domem groty I ugory
Lecz dziś uchylmy dla nich drzwi
Już jadło czeka I napitek
Nie wpada tu księżyca blask
Przybądźcie do nas na gościnę
Bo radecznicy nadszedł czas!
Za oknem słychać już pomału
Łańcuchy kute z ciężkich win
Ci, którzy spadli z piedestału
Dziś przyjdą, by odpuścić im
Lecz kto się ugnie, kto przebaczy
Niewinnych żywot starty w proch?
Bo kto za życia ludzki nie był
Temu na wieki kaźń I loch!
Oto potępieńca krzyk
I któż mu obrońca?
Za okrutną, krwawą pięść
Nie masz mękom końca!
Za knowania pełne zdrad
Za swawolе I podłości
Za oszczerstwa I za łzy
Niechaj nagie świеcą kości!
Dzień już świta – kończmy czary
Czas przegonić nocne mary
Swaróg wnet rozproszy mrok
Powrócimy tu za rok
Niech odejdą wszelkie zmory
Wraże siły I upiory!
Znów złamiemy czartów moc
W przyszłoroczną dziadów noc