Ben yazmadım ki sileyim alnımdaki yazıyı Anlık, göreceli doğrularla tanıdım güzelliğini şu dünyanın Ellerimi tutup başımı o sonsuz boşluğuna çeviren Işığıyla kör eden Çölünde yakan Azmeden toprağında ademoğluna Bulaştıracak o kanlı elleri Ve vuracak tokatını gülenlerin suratına son gün Sen bunu belki göremeyeceksin Ardından omurgasız bir kolluk kuvveti basacak evini Seni sana da düşman belletecek sonunda silahı, mermisi Bebelerin ağzında korkmasın diye ana memesi Babaların elinde bıçak, içlerinde yara Gözleri kararır başka çocukların da aydınlık geleceği uğruna Geçmişe sünger çekemeyenler delik deşiktir Bir damlası dağlar tüm yaralarını Açar yeşil sarı çiçekler ülkemin dağlarında Belki huzur gelir sokaklarına memleketin Sen de buna karşıysan eğer Yaramız tutmaz kabuk