Kalabalıkta yalnızlığın tablosu
Pavlov'un köpeklerinin zil sesiyle tangosu
Hepimiz etkisi altındayız bu narkozun
Yabancıların ilgisiyle sarhoşuz
Kendimizle baş başa kalmak en büyük korkumuz
Bi' başkasına kanıtlamaya çalışmakla yorgunuz
Fotoğrafta renkli fakat aynalarda solgunuz
Mutlu görünmek cebindeki tanrıya borcumuz
Ve ağlarken gizleniriz onun için şekilleniriz
Sanki sanal dünya döven bi' nalbur ve biz demiriz
Törpülenir ilgi çekmeyen insani hislerimiz
Yürüyen televizyon şovlarıyız, izleniriz
Aksi halde şov biter ve yüzleşiriz kendimizle
Sorarken aynı soruyu "Derdimiz ne?"
Silah daima yanımızda, ilgi görme bağımlılığı mermimiz ve
İntihar haberlerini her gün izle
İnsanlara değil imajlara aşıktı kör hüzünler
Anneler gömdü çocuklar utanca döndü küller
Zifirden daha karanlık cinayetler gördü günler
Çünkü fotoğraflar ölmez fakat öldürürler (Ah)
Çünkü fotoğraflar ölmez fakat öldürürler (Ah)
Çünkü fotoğraflar ölmez fakat öldürürler
Yozlaşan zihinlerin tozlu rafları
Daima kutsayacaklar bu nefret dostu lafları
Unutacaksın selam veren hoş suratları
Yağmurda sığındığın boş durakları
Dünyanın kiri kapanmayan yarana sıçrar
Bi' yetimhane bahçesinden sana bakışlar
Savaştım, zaman denen şu zorba şahidimdir
Yakam beyaz olsa dahi kirli
Gururlu fahişeler şarkılar fısıldıyor ve serseriler bağırıyo'lar
"İyi ki varsın Şiir!"
Kırılgan kadınlar reddettim "İstemem, kalsın" diyip
Romantik sevişmeler tarzım değil
Ölümle son bulacak bu dünyayla fani dansım
Belini ben değil tükenmek denen cani sarsın
Sevdiğim her ne varsa yok ederken adi şansım
En azından bırak saçların mavi kalsın
İnsanlara değil imajlara aşıktı kör hüzünler
Anneler gömdü çocuklar utanca döndü küller
Zifirden daha karanlık cinayetler gördü günler
Çünkü fotoğraflar ölmez fakat öldürürler (Ah)
Çünkü fotoğraflar ölmez fakat öldürürler (Ah)
Çünkü fotoğraflar ölmez fakat öldürürler
Şöhret, sanat demek değildir anneciğim