Bir çıkış yolu bulurum sonunu bilemem ama
Kaçarım yekten
Bir kalem defter alıp yazarım karanlık odalar
Aydınlanır hepten
Giz içindeyim önüm arkam sobe
Ne varsa yok et bu yolun üstünde
Gencecik bir çocuktum ben
Gökler mavi mevsim yaz ken
Daha mutluydum on yıl evvel
Bilmiyorken köşe başlarının ne gizleğidini
Bilmiyorken insanların benden ne istediğini
Artık manası yok
Devran kötü vaktim kısa
İnatla yürüncek yollara devam
Düşersen kaldırmayacak dostlara selam
Hepsine deva
Ayakta dimdik durmak zulüm
Susmak kolay
En zor soruları sormaya yeminli hayat
Bu yüzden dayan
Üstümde yılların pası
Gelmezken biraraya ömrün iki yakası
Geliyor kaçasım
Olacakta nasıl?
Bir seferlik yırttıkta peki bundan sonrası
Bir çıkış yolu bulurum sonunu bilemem ama
Kaçarım yekten
Bir kalem defter alıp yazarım karanlık odalar
Aydınlanır hepten
Bir çıkış yolu bulurum sonunu bilemem ama
Kaçarım yekten
Bir kalem defter alıp yazarım karanlık odalar
Aydınlanır hepten
Köhne düzeniniz çürüşümüş ey
Sizler koyun gibi her an güdülürken
Ne sevgi ne nefret terazi tartmaz
Ben görmezden gelemem
Her şeyden caymak refleks
Baştan başlamak mı geçmişinle karalar bağlamak mı
Dönüp arkasından ona ağlamaklı gözlerle bakıp
Anca özlemektir onu belkide
Faydası yok bunun kendine bile yükü
Hepsinden ağırdı eskiden
Flashback gibi baştan sona aynı hep dert keder
Dünya sırta inen kızıl değnek
Acını önemseyen dostun bile yapar playback
Nasıl bi denklem hiç olmayacak kadar güzelken
İrem bahçesinde turlarım bu ne kadar sürerse
Bir çıkış yolu bulurum sonunu bilemem ama
Kaçarım yekten
Bir kalem defter alıp yazarım karanlık odalar
Aydınlanır hepten
Bir çıkış yolu bulurum sonunu bilemem ama
Kaçarım yekten
Bir kalem defter alıp yazarım karanlık odalar
Aydınlanır hepten