Hiç dostu yok oturur sandalyesinde öyle Bazen mutlu olur kuşlar penceresinde Kal der, gitme, gülümse yüzüme Gaddar bir sessizlik çöker gittiklerinde Yağmur bekler aydınlık hep gittiğinde Kahramanlara bak al pelerinlerle Gökyüzünden sağanak gibi inerler de İnsanlar, mevtalar kol kola birlikte Bir gün uyandı, ışıklar penceresinde Korkak adımlarla yaklaştı bu da ne be Diz çöktü, yalvardı kurtar diye Perde açıldı yüzünde gülümsemeyle Yağmur bekler aydınlık hep gittiğinde Kahramanlara bak al pelerinlerle Gökyüzünden sağanak gibi inerler de İnsanlar, mevtalar kol kola birlikte Yağmur bekler aydınlık hep gittiğinde Kahramanlara bak al pelerinlerle Gökyüzünden sağanak gibi inerler de İnsanlar, mevtalar kol kola birlikte