Εθνική Οδός, αίμα και χρυσός
Το να σκέφτομαι τι έχω, λέω δεν είμαι μοναχός
Έχω τον σεβασμό της Μέκκας, το γέλιο μιας γυναίκας
Μια καψούρα για το κύπελλο που δεν φτάνει κανένας
Δυο φίλους που θα πάρουν τηλέφωνο όταν χάνομαι
Απ' αυτούς θα 'χω να πιάνομαι
Έχω το ψώνιο μέσα μου, ό,τι και να λέω
Πες μου ένα κουπλέ στο αυτί και ας είναι το τελευταίο
Θέλω... να γεράσω ακούγοντας μουσικές
Και να λέω "αυτό γαμαέι, για ποιον είναι για πες"
Θέλει ψυχραιμία στα πάνω, στομάχι στα κάτω
Και σωστή χρήση του φόβου σου και ασταμάτο
Λένε η εκδίκηση, δεν είναι δικαιοσύνη
Εγώ λέω ποιος είναι αυτός που θα το κρίνει
Ανοίξαμε, τον ασκό του Αιόλου πιτσιρίκια
Και κάνω τον σταυρό μου όταν πληρώνω τα νοίκια
Φωτογραφίες δεν πετάω στα σκουπίδια
Με ανθρώπους που δεν αγαπάω δεν κάνω ταξίδια
Είμαι φυλακισμένος, χρόνος ενεστώτας
Περπάτησα την Κόλαση και ήρθα κολυμπώντας
Δεν μπορώ να δω την κατεύθυνση της ρότας
Απ' το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας
Το μόνο που επείγει είναι, να βαδίσουμε
Με πόση αμαρτία είμαστε εντάξει να ζήσουμε
Βάλαμε μάσκες, κρυφτήκαν τα χαμόγελα
Πίσω απ' την πραγματικότητα, και πίστεψε με το 'θελα
Με ακούνε ξημερώματα, παραμιλώντας ονόματα
Τους δείχναμε την Γκουέρνικα και κάποιοι κοιτούσαν τα χρώματα
Θα το βάζουν σαν παλιό Μουντιάλ
Albiceleste μέσα στο Monumental
Θα το βάζουν σαν παλιό Μουντιάλ
Albiceleste μέσα στο Monumental
Η πατρίδα που θέλουν να αγαπήσω με σιχαίνεται
Νιώθω σαν γιος ενός μαλάκα γονιού
Θέλω την αποδοχή του, το κρύβω να μην φαίνεται
Έχω μονάχα, τις υποχρεώσεις του γιου
Αυτό το γράφω ξημερώματα, όταν σε γκαρσονιέρες
Παραμιλάνε ονόματα
Θέλω την αποδοχή του, το κρύβω να μην φαίνεται
Έχω μονάχα, τις υποχρεώσεις του γιου
Και ο μικρός στον δρόμο πρέπει να αμυνθεί
Ο γλυκός ο θάνατος να μην τον βρει
Το θες μικρέ μου εσύ το σίδερο
Κοίτα αύριο να σε βρει καλύτερο (yah, yah, yah)
Το πάρκο που αράζεις έχει ρουφιάνους, δεν το ξέρεις
Για αυτό μας βλέπεις, δεν μιλάμε πολύ
Εσύ που μιλάς πολύ και εδώ τα κέρατα θα φέρεις
Και σήμερα έξω οι μπάτσοι είναι πολύ, ε;
Bombonera, la Bombonera
Πάμε για να σηκωθεί η Ελλάδα στον αέρα
Ξέρουνε τι κάνουμε λένε οι ασφαλίτες
Ζωναντοί και σήμερα, χίλιες κι μία νύχτες
Εο, εο, λέγε με εθισμένο
Μα όσο ζω μαθαίνω
Bro μου ξέρω τι θέλω
Τα τσιμέντα καίνε και με νιώθουν τα ξεφτέρια
Τα πουλιά μιλάνε, δεν ξέρουν από νταλαβέρια
Μες το hustle κάθε μέρα
Τα τηλέφωνα απενεργοποιημένα
Το κακό αν θες στα αλήθεια να νικήσεις
Το κακό στα μάτια πρέπει να αντικρίσεις
Η γενιά μου δεν ζητάει αποδείξεις
Το τι γράφεις στα χαρτιά σου ξέρουμε αν θα το στηρίξεις
Το χειμώνα του ψηλού, κάνουμε μόδα την τέχνη
Είμαι μια ζωή παράνομα, αν θες βγάλε με ψεύτη
Καίνε τα ντουβάρια, πάμε στην ταράτσα
Φτιάχνουμε την σκάλα που θα φτάσουμε τα άστρα
Καίνε τα ντουβάρια, πάμε στην ταράτσα
Είναι έτοιμη η σκάλα που θα φτάσουμε τα άστρα
Η πατρίδα που θέλουν να αγαπήσω με σιχαίνεται
Νιώθω σαν γιος ενός μαλάκα γονιού
Θέλω την αποδοχή του, το κρύβω να μην φαίνεται
Έχω μονάχα, τις υποχρεώσεις του γιου
Αυτό το γράφω ξημερώματα, όταν σε γκαρσονιέρες
Παραμιλάνε ονόματα
Θέλω την αποδοχή του, το κρύβω να μην φαίνεται
Έχω μονάχα, τις υποχρεώσεις του γιου