Με τρομάζει ο χρόνος
Μη με βρούνε μπροστά στο γυαλί και θα παίζει ειδήσεις
Και αν το τέλος θα έρθει εσύ μη λυγίσεις
Να 'σαι εκεί να τους πεις πως αγάπησα ό,τι με πλήγωσε
Στα μάτια μου πέσαν κι ας ήταν αδέρφια
Να ξέρεις κανείς δεν με φίμωσε
Τώρα μόνο οι πράξεις μιλάνε, τα λόγια στερέψαν
Τους μαλάκες στην άκρη, είπα κι όσοι αντέξανε
Ο εχθρός σου εχθρός μου
Σου είχα πει μην φοβάσαι
Βγήκα σέντρα για εσένα
Μην μου πεις δεν θυμάσαι
Αφήνομαι, δίνω και δίνομαι
Μεγαλοδύναμε, πρόσεχε τα παιδιά σου
Πνίγομαι, μέσα στην πόλη μου πνίγομαι
Όλο και απομακρύνομαι, στο εγώ μου κλείνομαι
Λέω, αλήθεια δεν ξέρω ποιος είμαι
Που θα με βγάλει
Αλήθεια δεν ξέρω
Λέω, στο μυαλό μου οι Δαίμονες πάλι
Με θέλουν φτωχό να πεθάνω
Στην πιάτσα να ζήσω ρεμάλι
Λέω, αλήθεια δεν ξέρω ποιος είμαι
Που θα με βγάλει;
Αλήθεια δεν ξέρω
Λέω, στο μυαλό μου οι Δαίμονες πάλι
Με θέλουν φτωχό να πεθάνω
Στην πιάτσα να ζήσω ρεμάλι
Έχω κέφια απόψε κι αν δεν θα τα πω θα σαλτάρω
Έχω το άστρο, μου λένε πως πρέπει Ν λάμψω, αλλιώς τι ραπαρω
Έχω ευθύνη γι' αυτούς που μεγάλωσα δίπλα τους
Σαν κερί θα είμαι εκεί
Θα είμαι φως στα σκοτάδια τους
Μην ρωτάς πως περνάω
Μην σε νοιάζει για εμένα
Θα την βγάλω την άκρη
Δεν τα έχω χαμένα
Κάθε μέρα ανοσία, κάθε μέρα τα ίδια
Σαν τον Ragnar που λένε: "θα σε φάνε τα φίδια"
Αφήνομαι, δίνω και δίνομαι
Μεγαλοδύναμε, πρόσεχε τα παιδιά σου
Πνίγομαι, μέσα στην πόλη μου πνίγομαι
Όλο και απομακρύνομαι, στο εγώ μου κλείνομαι
Λέω, αλήθεια δεν ξέρω ποιος είμαι
Που θα με βγάλει;
Αλήθεια δεν ξέρω
Λέω, στο μυαλό μου οι Δαίμονες πάλι
Με θέλουν φτωχό να πεθάνω
Στην πιάτσα να ζήσω ρεμάλι
Λέω, αλήθεια δεν ξέρω ποιος είμαι
Που θα με βγάλει;
Αλήθεια δεν ξέρω
Λέω, στο μυαλό μου οι Δαίμονες πάλι
Με θέλουν φτωχό να πεθάνω
Στην πιάτσα να ζήσω ρεμάλι