Pure Form:
Κάνε με να νιώσω άνετα, φίλε,
μη με κρατάς στην πόρτα,
βάλε κάτι να πιούμε και χαμήλωσε τα φώτα,
ήρθα να σε κάνω να δεις όνειρα πιο πιθανά,
μα πρώτα ας εστιάσουμε στα γεγονότα.
Ξεκινώντας το θέμα μας, πρώτα απ' όλα,
ό, τι πούμε δω, μένει εδώ,
"έλα τώρα με ξέρεις, ξεκόλλα".
Η ζωή καθησυχάζει τους δειλούς,
οπότε, δύσκολη μουσική για δύσκολους καιρούς,
πρέπει να μιλήσω μάγκα, οπότε,
ή τώρα ή ποτέ, αν όχι τώρα τότε πότε,
έχω φτάσει στο σημείο που γυρισμός δεν υπάρχει,
ο δρόμος γράφει, ο δρόμος δεν προσφέρεται για λάθη.
Μέρα δε χαραμίζω, μιλάω από καρδιά,
είμαι 'δω, ασ' τη φωνή μου ν' ακουστεί στα παιδιά,
μέχρι εκεί πίσω, ήρθα για να σ' αγγίξω,
τόσο κοντά που μπορώ να σου ψιθυρίσω.
Έχω το επίσημο, Εύφλεκτο, αν θες μπορώ,
να σου το δείξω, ακολούθα με στο ξέφωτο,
κάτω απ' τ' αστέρια της πόλης να μ' ανταμώσεις
και ποιος ξέρει, μπορεί και να με νιώσεις.
Δε λειτουργεί με τα πρέπει, μα με τα θέλω μου,
ο εγκέφαλος που κρύβω κάτω απ' το καπέλο μου,
ναι, όλοι φοράνε καπέλα, μπέσα,
το θέμα είναι τι όραμα συγκρατείς απο μέσα,
δε λειτουργεί με τα πρέπει, μα με τα θέλω μου,
ο εγκέφαλος που κρύβω κάτω απ' το καπέλο μου,
ναι, όλοι φοράνε καπέλα, μπέσα,
το θέμα είναι τι όραμα συγκρατείς απο μέσα.
Και μπέσα, κρατάμε το κλειδί,
που ανοίγει τον ορίζοντά σου, ανοίγει σύντομα,
λίγα λεπτά μένουν, αν πας με την ώρα μου σύμφωνα,
οπότε βιάσου, βιάσου και περπάτα γρήγορα.
Είμαι στην πίστα μου, μα λείπουν τα γαρύφαλλα,
έχω τ' αδέρφια μου περήφανα,
εκεί, περίφημα, γιατί νιώθεις περίεργα,
απόψε σου 'παν σ' αγαπώ και κοίταξες αμήχανα,
αυτό είναι τρέλα σίγουρα,
αυτό είναι το σήμερα, πίσω από τα σίδερα,
σε κοιτάζω τα πιάνεις με τη γροθιά σου
και τα μελάνια προδώσανε τ' όνομά σου, κρίμα.
Γυρίζω προς Αθήνα, χαμόγελα σηκώνει το κλίμα,
καπνός μυρίζει, στη γειτονιά κάψανε το τμήμα,
κι αργά στο πάρκο σε βρήκα,
κι εκεί τα ήπια, τα είπα μαζί σου νύχτα
κι εκεί μ' αγκάλιασες ξανά seniorita.
Γιατί έχω αίματος δεσμούς κι αόρατους εχθρούς
και κάποιοι φίλοι κατατάσσονται σ' αυτούς.
Tους αποτάσσομαι, δίπλα δεν τους χρειάζομαι,
όλα μαζί τα χάσανε, αφού με δοκιμάσανε.
Μη με κοιτάς άλλο, έλα μπάτσε γράψε με,
γιατί απόψε πολλά είπα, φαντάζομαι, να με θυμάσαι.
Pure Form:
Δε λειτουργεί με τα πρέπει, μα με τα θέλω μου,
ο εγκέφαλος που κρύβω κάτω απ' το καπέλο μου,
ναι, όλοι φοράνε καπέλα, μπέσα,
το θέμα είναι τι όραμα συγκρατείς απο μέσα,
δε λειτουργεί με τα πρέπει, μα με τα θέλω μου,
ο εγκέφαλος που κρύβω κάτω απ' το καπέλο μου,
ναι, όλοι φοράνε καπέλα, μπέσα,
το θέμα είναι τι όραμα συγκρατείς απο μέσα.
Ένα κι ένα κάνουν δύο, απλά μαθηματικά, τα βασικά,
Λόλα να ένα μήλο, κλασικά, σαν αλφάβητος,
άλλοτε σαν προπαίδεια και μάθε τέχνη
κι ασ' την αν έχεις πολυτέλεια...
κι αν πεινάσεις πιασ' την,
για να μην νιώσεις ότι πέφτεις και να σηκώσεις αναστημα,
υποχρεώσεις, που θέλουν υψηλές επιδόσεις,
κι αν όχι, έχουν επιπτώσεις που δε μπορείς ν' αποφεύγεις.
Έχουνε κάνει τη ζωή ρουτίνα,
σε μια ταχύτητα και μέχρι να κοπεί το νήμα
και σ' έχω δει, ένα βράδυ, σε μια θύρα μπορεί,
στο διπλανό θρανίο ή κάπου στην Αθήνα πρωί,
σειρήνα περιπολικού, παντού σκυλιά, σε κάθε γωνιά.
Θέλει φωτιά η παγωνιά για να σπάσει,
θέλει λεφτά κάθε κοιλιά για να χορτάσει μεγάλε,
μα στο φινάλε,
δεν πρέπει να πουλάμε ό, τι αγαπάμε,
πάμε, βγαίνουμε μπροστά, σωστά, δεν τραγουδάμε,
υψώνουμε φωνή και προχωράμε,
δε χωράμε σε καλούπια, ούτε σε χαζοκούτια,
το κρατάμε, στ' αλήθεια, με ζωντανά ξενύχτια,
με λόγια, με νύχια και με δόντια, μέρα νύχτα,
σε χρόνια, που χρόνος δεν υπάρχει για παιχνίδια.
Δεν είναι μία από τα ίδια,
η Ομάδα είναι μία,
δεν υπάρχει σύγκριση με τα σκουπίδια.