Όσο γυρνάς πίσω και κοιτάς ειν' όλα πιο όμορφα ε;
Τώρα φοβισμένα με ρωτάς άμα θα το κανα, ναι
Όλοι περνάν ό,τι περνάς κι ίσως χειροτέρα ρε
Μη με κοιτάς, σήκω και φτιάξε αυτόν τον κόσμο που θες
Αυτός που νοιάζεται είναι αυτός που θα σου πει ο, τι στη σπάει
Αύτη είναι η αλήθεια, το ξέρεις ότι η αλήθεια πονάει
Την έχεις μαζί στο κρεβάτι σου, δε κλείνει το μάτι σου
Είναι η φωνή στο κεφάλι σου που ποτέ δε σωπάει
Περνάν τα χρόνια στάλα-στάλα, για κάθε αυτά θες αλλά
Κι αφού αμύνονται όλοι εδώ λογικό να χάνεις τη μπάλα
Έχω μια πληγή στη πλάτη μου, με προσέχει σα μάνα
Με κράτα σα παραμάνα μια, και την άλλη με σφίγγει σα τανάλια
Πια τα λόγια μας κοφτά και μετρημένα, κι είμαι
Στη γύρα ψάχνω ό,τι δε θυμίζει εσένα
Αυτό το αμάξι είναι παλιό δεν έχει φρένα
Πες τους να κάνουν στην άκρη γιατί κόβει τον αέρα ε
Και δε κοιμάμαι ώσπου να βρω την ευκαιρία μου
Εδώ είναι μάχη, εδώ είναι μια σου και μια μου
Τρέχω να εξασφαλίσω την ευδαιμονία μου
Και το χω λέω, άμα δε το πετύχω μαλακιά μου
Θα μας λείψουνε πολλά, αυτό στο υπόσχομαι
Μα να σε νοιάζει το πόσο, όχι το πόσα ρε
Μαθαίνω πώς να 'μαι παιδί όσο μεγαλώνουμε
Έτσι τους κοντράρουμε εμείς, έτσι τους αγχώνουμε
Χορεύουν μούσες στο χαρτί μου ανατολίτικα
Ό,τι κι αν έγραψα το πίστευα,
Ότι έσβησα ορκίστηκα, μια μέρα θα το γράψω
Κάτσε να ξεμπερδέψω και θα περάσω
Να σε δω, να σ' αγκαλιάσω
Είμαι παράξενος κι εγώ, έχεις τα δίκια σου
Μα αλήθεια στις σαβούρες θα 'μαι δίπλα σου κι ας πέσουμε μαζί
Τις πληγές μου να τις κάνω μουσική
Να τα ακούνε οι δικοί μου όταν ξυπνάνε το πρωί
Αυτοί αγαπάνε όπως αγαπάν τη θάλασσα
Όταν καίγονται σε ψάχνουν, μα αν αλλάξουν οι καιροί
Θα σε ξεχάσουνε, αρκούν δυο λεπτά για να σε χορτάσουνε
Κι εγώ βουτάω στα βαθιά μέχρι άμμο να πιάσω
Μαζί καιγόμαστε
Μη πεις κουβέντα αδερφέ αρκεί που κοιτιόμαστε
Κοίτα πως άλλαξα, κοίτα πως μ' άφησα
Κοίτα πως έμαθα να φεύγω όταν δεν το άξιζα
Δεν έχω να χωρίσω τίποτα
Κατάλαβαν τι τρέχει από δυο δίστιχα
Αν δεν το άκουγα δεν το νιώθα ποτέ κι αν δε το βλεπα δε το πίστευα
Γι' αυτό κοιτάω βαθιά, μα να μ' ακούς κι εσύ αντίστοιχα
Στο πάλκο με τον Septimo, στο άλογο με τον Χάρη
μεθυσμένος σε μια αυλή λέω στον Αντρίκο αυτά που αξίζει αν θα πάρει
Ό,τι κάνω ή με τρυπάει ή με τριπάρει
Αν είσαι δίπλα μου όταν πέφτω πες κάτι να με ιντριγκάρει
Θα φάμε ομαδικά του φίλου μας το freedom pass
Να πάμε κάπου να γλιτώσουμε απ' τα μούτρα σας
Μέσα στον χώρο δεν χωράς κι απλά γυρνοβολάς
Τυπάκια σαν εσάς τα γράφουμε στην
Σαν τον Ανδρίκο έχω λόγους να αμφιβάλλω
Πόσο μάλλον τρόπους παραπάνω να το κάνω
Δίχως benefits, πριν το παινευτείς,
Έχεις χιλιόμετρα να γράψεις και να παιδευτείς
Και όχι δεν παίζουνε κοινά με MC's εμπορικούς
Τη ρίμα την ακους, κάτω όλοι τους φακούς
Σε πιάσαμε να κρυφακούς μήπως είσαι μ' αυτούς;
Έχουμε πείνα, έχουν λιγούρα για κους-κους.
Δεν έχω ιδέα τι γίνεται, με κλείνετε όλο και πιο πολύ
Μα κρύβω αμέτρητα γιατί και μια επαφή με το χαρτί,
Που δεν συγκρίνεται, με τίποτα.
Κάποιοι κοιτάν καχύποπτα,
Κάποιοι νιώθουν τα κείμενα.
Έκανα γρήγορα λάθη εφήμερα,
Στη πόλη που η ώρα υπολογίζεται με χρήματα.
Λες να τα καταφέρουμε; Να ζήσουμε το σήμερα,
Λες να μου στρίψει και να μην με νοιάζει τίποτα
Δεν είναι μόνο φτύσε με συνάχι.
Ούτε μόνο γάμησε τους Αλεξάκη.
Πάρε γνώση, μοίρασε τη, συγκεντρώσου
Να σε βλέπω να ματώνεις το γραπτό σου.
Παραβλέπω τα στραβά του κεφαλιού σου.
Αγαπάω κάθε πτυχή του εαυτού σου.
Να αραδιάσουμε τα χαλιά μας εμπρός τους
Τσαλακωμένοι στα σκυφτά μάτια του κόσμου.
Με εμπνέουν οι φίλοι και η ρουτίνα μου
οι άδειες μέρες και η χάλια κουζίνα μου.
Αναζητώ το παρελθόν να βρω κάτι κοινό
Μ' αυτόν που φωνάζει στον ύπνο μου.
Έγραψα κούπλα όταν έσκασε το ΤΚΠ.
Ποτέ δεν ήταν μόνο φου και ζούμε ζαμάν φου
Είμαι τα λόγια σε χείλη συγχωριανού
Συνοδηγός ενός μοιραίου ταξιδιού