Με μια αφηρημάδα να με γυροφέρνει
Που με χάνει μου με βρίσκει
Όπως με φρικάρουνε δυο βιβλία
Όπως με καλμάρουν δυο δίσκοι
Όλα τα λάθη μου απεσταλμένα
Από κάτω σωστά κι αστερίσκοι
Αν κόψεις τις κριντζιές θα δεις πως συγχρονίζονται
Δόντια, γλώσσες κι ουρανίσκοι
Risky moves, ατσούμπαλες κινήσεις, χιλιοειπωμένες συναντήσεις
Απ' το πώς μ' ακουμπούσε όταν το 'γραφα
Ως την αποξένωση στις μίξεις
Πάνω κάτω το λεκανοπέδιο
Τα μισά από όσα έκανα ήταν από εγωισμό
Δε θα 'βγαινα απ' το σπίτι αν μου λέγανε μπράβο
Δε θα έμπαινα στο booth αν δεν είχα να πω
Κι αν είπα ένα ψέμα σε ραπ
Μάλλον θα ήταν ότι με παίρνουν κι απαντάω
Δε λέω pronto λέω ciao, δεν το σουτάρω το κλωτσάω
Με πιάνει το OCD μου με τις μπάρες
Γι' αυτό αργεί το CD μου να βγει
Και ρωτάν το Roadtrip τι εστί, είναι κάτι σαν PTSD
Μες στο βαγόνι κρατιέται να μη φτερνιστεί
Στη δουλειά του να μην τσαντιστεί
Στο δρόμο να μην εκφραστεί, στα live πάνω του μη χεστεί
Κι ας είν κομμένοι οι χιαστοί, το τρέχει άμα χρειαστεί
Πάνω απ' τα puffer χιαστί τσαντάκια
Μα κι αυτά δεν σε κάναν βαρύ
Αν τα παιδιά όταν περνάς σε φωνάζουν μαλάκα
Ήμουν από σπόρος μέσα σ' όλα
Μα βγήκα λίγο πριν τη καραμπόλα
Μα μην έχει να λέει η κουτσομπόλα
Πετάω κι άλλα verse στην κατσαρόλα
Πάω από τον Καζάλ του λέω πέτα τα beat κι ανακάτευτα
Έμαθα τα 'χεις κάνει κουλουβάχατα
Για μας 9 στα 10 πράγματα αδιαπραγμάτευτα
Άλλο δρόμος, άλλο νύχτα, άλλο πόνος
Άλλο πίκρα, άλλο fam άλλο κλίκα
Όσα μάτωσες πριν πεις έχουν άλλο prestige, άλλη γλύκα
Γυρνάγαμε μες στη πρωτεύουσα
Πόδια καυτά και δυο μάτια στη τσίτα
Έννοιες υπάλληλες ό,τι είπα το 'κανα
Μα ό,τι έκανα δε στο είπα
Είν' οι διάφανες μέρες μου, μέρες που στήνω τις νέες πατέντες μου
Μέρες που 'χω δυο κουβέντες γλυκές
Ξυπνάω και σηκώνω τις τέντες μου
Μέρες που πέτρωσα κι είπα φτάνει
Πες μου ποια μπόρα θα με λειάνει
Τα παιδιά που αγκαλιάζουν σαν να 'ναι από αλλού
Και μισούνε σαν πρωτευουσιάνοι
Είν' οι διάφανες μέρες μου, μέρες που στήνω τις νέες πατέντες μου
Μέρες που 'χω δυο κουβέντες γλυκές
Ξυπνάω και σηκώνω τις τέντες μου
Μέρες που πέτρωσα κι είπα φτάνει
Πες μου ποια μπόρα θα με λειάνει
Τα παιδιά που αγκαλιάζουν σαν να 'ναι από αλλού
Και μισούνε σαν πρωτευουσιάνοι
Ξέρω πως όλα θα 'ρθουν αργά ή γρήγορα
Το περπατάω να τα βρω στα μισά
Όλοι ψάχνουν 2 χείλη χρυσά, να 'ναι εκεί τη πληγή να φυσάν
Ξεφυσάνε πριν μπουν στο δωμάτιο
Ξεδιψάν με ένα όνειρο μάταιο
Έμαθαν πώς να προσθέτουν στο τίποτα
Πώς να αφαιρούν από το άπειρο
Στρυμωγμένος σε oversized t-shirts
Ψάχνουν τι εννοούσα κάνουν research
Άλλα πλάνα μα με τα ίδια presets
Να σε δω ΣΚ να σε δω μια Δευτέρα
Να σε δω να πέφτεις να σε δω με φτερά
Απ' το πατρικό σου ως τη γκαρσονιέρα
Με ένα στρώμα, 2 αφίσες μια καφετιέρα
Αν τύχει να σκοντάψεις στη ζαρντινιέρα
Φρόντισε να 'χεις το γόνατο σου μπροστά
Αχ και να 'ξερες για κάθε σφαίρα που σου 'στειλα
Πόσο αυτό το όπλο κλωτσά
Αν ρωτήσουν τι κάνω αναρρώνω
Δεν στα λέω μα σε καμαρώνω
Βγήκες απ' τα σκατά σου χωρίς να βαρύνεις κανέναν, αυτό λέω δρόμο
Λιγομίλητος τις μέρες που με καταπίνει
Αυτό το πρωινό αυτό το δείλι ή θα με κοιμίσει ή θα με διαολοστείλει
Ούτε φίλοι, ούτε εχθροί κάτω απ' το πετραχήλι
Κι αν αμάρτησα το δαν 2 αδέσποτα
Δε ζήτησα από τους θεούς χατίρι
Κατέβα από το καλάμι μούλε
Μπες μες στην Αθήνα, πες μας πως τα βλέπεις
Πες μου τι να εξηγώ, κάθε μπάρα νιανιά
Μπας και τη καταλάβει ο μπέμπης
Έχω αφήσει ανασφάλειες πίσω (έχω αφήσει)
Και άλλα τόσα να βρω και να σβήσω
Κάνε ότι σου λέει το μυαλό όχι η καρδιά σου
Να 'ρθώ να σε χειροκροτήσω
Είν' οι διάφανες μέρες μου, μέρες που στήνω τις νέες πατέντες μου
Μέρες που 'χω δυο κουβέντες γλυκές
Ξυπνάω και σηκώνω τις τέντες μου
Μέρες που πέτρωσα κι είπα φτάνει
Πες μου ποια μπόρα θα με λειάνει
Τα παιδιά που αγκαλιάζουν σαν να 'ναι από αλλού
Και μισούνε σαν πρωτευουσιάνοι
Είν' οι διάφανες μέρες μου, μέρες που στήνω τις νέες πατέντες μου
Μέρες που 'χω δυο κουβέντες γλυκές
Ξυπνάω και σηκώνω τις τέντες μου
Μέρες που πέτρωσα κι είπα φτάνει
Πες μου ποια μπόρα θα με λειάνει
Τα παιδιά που αγκαλιάζουν σαν να 'ναι από αλλού
Και μισούνε σαν πρωτευουσιάνοι