Ama, nola zure belaunetan Nindadukazun denboran, Utz nezazu zure bularrean Burua pausa dezadan; Ene bihotzak zer sendi duen Nahi baiterautzut eman, Zure ezpain sakratuetarik Ikasi nuen mintzairan. Ene deia amodioaren Bidez zinuen entzun, Eta gero oinazen erdian Mundurat Eman Ninduzun; Biziaren grazia lehenik, Gero hoinbertze maitasun, Berant jakin dut, ama maitea, Zendako eman dautasun. Adierazi zerautanean Odolak bere mintzoa, Berriz gogoratu zitzerautan, O ama, zure altzoa; Bai ta zure bularretik hartu Esne on haren gozoa, Orduz geroztik zurea naukan Ene izaite osoa.