Bizkaiko bazter baten Anboto partian Gizon bi bizi ziran Baserri batian Goizian sartzen ziran Tabernako atian Ez eben alde egiten Bihamon artian Gizon biak zirian Peru eta Anton Euren aldi guztian Biziak Anboton Sarri euki ezkero Edaria bonbon Atsuai esateutsen Banoa ta hor konpon Tabernerai dirautse: Entzuiñe, patrona Afari txar bi baino Hoba don bat ona Ezer bajaun biontzat Ekarriñe ona Sosik ez bajekunai Emong'unau bona Txapela eskuan da Pipia mosuan Biderik topa ezinda Dabiltzaz auzuan Estropezetan dira Bigarren pausuan Begi biez aurrera Sarturik pozuan Biak han ebizala Berbaz alkarrekin Ezin aitu leijuen Euskera ala latin Bator asto bategaz Errotako Martin Harek atera ebazan Bere astuakin Orain badator lagun Praisku errotaria Gizon arrazoizkua Ta edale garbia Ikusi eban Peru Buruz hain argia Kalbotik uste eban Zala argia Peruk dirautso Antoni: Zu Anton Kurtzulu! Kurtzulua izanda Ilun eiten dozu Hasten dira esaten Anton eta Praisku: Zure buru kalbuak Argi eingo deusku Hamazortzi bertsokin Horra despedida Kurtzuluren kontuak Akabatu dira Atsuak agurakaz Haserre badira Alkarrenak dira ta Konponduko dira