Καλησπέρα είμαι ο Θάνος το παιδί απ' το πάρκο
Εκείνος που έψαχνες το βράδυ να έρθεις να πιεις το μπάφο
Δεν θέλω συμβουλές από εσένα να μάθω
Πως από αυτούς που δεν περίμενα ξέρω θα την πάθω
Το καλύτερο παιδί έκανα να φαίνεται φάντασμα
Ποιος σου είπε ότι είμαι φέτος βλάκα το καλό παράδειγμα;
Είχα για εδώ πέρα δέκα feat να μπούνε άνετα
Μα το 'χω ανάγκη όλο μόνος μου είχα το κάλεσμα
Ο κόσμος μικρός, μεγάλο είναι το φορτίο
Έχω κλάψει κι εγώ, στη γαλαρία στο λεωφορείο
Δεν μου πάει το καλοκαίρι, θέλω την βροχή στο κρύο
Διάβαζες την θεωρία, έκανα πράξεις στο σχολείο
Μην μιλάς τώρα, θα το μάθει όλη η χώρα
Μεγάλωσα δίπλα στην θάλασσα μα έφερα τη μπόρα
Για ότι καλό έχω προσφέρει δεν χρωστάω στο Θεό
Μα ότι κακό έχω διαλέξει λέω Θεέ μου συγχώρα
Βάζω στη ζυγαριά την ερμηνεία στο λάθος
Εθισμοί ψυχολογίες απ' το ύψος στο βάθος
Είναι real punch line σου σπάει η κάτω γνάθος
Είναι κατάρα η ευλογία τελικά αυτό το πάθος;
Και είμαι πλέον γνωστός, σέβεται και ο εχθρός
Ξέρουν βρήκα τι αγαπάω και δεν νιώθω νεκρός
Η καθοδήγηση της σκέψης είναι ο νέος Θεός
Τα πρόβατα τρέμαν' το λύκο μα τα σφάζει ο βοσκός
Όσο το κάνω αυτό μαλάκα τόσο καυλώνω
Άμα αρχίσω κάτι bro μου στην ζωή δεν τελειώνω
Όσο κάτι μου μπαίνει εμπόδιο άλλο τόσο καυλώνω
Θα πάρω πίσω την χαρά μου όταν νικήσω τον πόνο
Απ' το πού πάει ο βλάκας δείτε ο βλάκας τι χώνει
Βγάζω πόρους από αυτό γιατί αυτό με πορώνει
Όσο κι αν προσπαθήσανε δεν μου αλλάζει η γνώμη
Νομίζουν ότι με έμαθαν δεν είδαν τίποτα ακόμη
Είναι ATC Taff, ψάχνω τα αρχεία
Ήρθε η ώρα να το φτύσω σαν να είναι αηδία
Πορώνεστε με αυτά;
Αλήθεια αυτό λες ανδρεία;
Θες τη γκόμενα πουτάνα μα την κόρη σου κυρία
Τρύπια αγνωστοφοβία και μαζί προσπερνάς
Με ποιον τρόπο πια μικρέ μου το attention ζητάς;
Έχεις βουτήξει μες τα social και πρώτα ξεχνάς
Τον ορισμό της μαγκιάς, ρομαντισμό της παρθενιάς
Είναι πράγματα που ενίοτε φοβάμαι να πω
Που αν στα σούρω στη σκηνή ίσως να λογοκριθώ
Δύο χιλιάδες χρόνια έρχομαι μετά τον Χριστό
Μα κοίτα ζω στο παρασκήνιο τον διαφωτισμό
Έχω εικόνες ζωντανές, μνήμες αληθινές
Τα βλέμματα ανάβουν τα αισθήματα μέσα στις σκιές
Να μάθεις θέλεις το αύριο;
Δεν έμαθες απ' το χτες;
Τι κι αν σου δώσω όσα ονειρεύεσαι κάτι ακόμα θα θες
Ξέρω λένε οι διαφημίσεις να είμαστε αγαπημένοι
Μα έξω απ' το παράθυρο σου ο πόλεμος ξημερώνει
Και είδες εικόνες χαιρετάει το παιδί στο βαγόνι
Μα με ωριμάζει τελικά ό,τι έλεγα πως με αγχώνει
Γι' αυτό ετοιμάσου, γερά, κράτα με απ' το μπράτσο
Να στείλουμε τα λάθος πρότυπα προς το καναβάτσο
Να νιώθω free με MD σε ένα δάσος του Astrix
Εγκλωβισμένοι μες το αιώνιο festival του Matrix
Είναι ευθύνη ευαισθησίας να αλλάξεις τους γύρω σου
Είσαι μια μπαταρία με τα συν και τα μείον σου
Κολλάς στα ετερώνυμα να νιώσεις καλά;
Γαμώ τη μάνα σου αν κοιτάς κρυφά τη γκόμενα φίλου σου
Είναι ρόδα που γυρνάει κανένας δεν είναι άτρωτος
Δεν έχει ενδιαφέρον άμα δείχνω πια άνετος
Ο χρόνος μου πιστεύουν πως δεν είν' τώρα κάμποσος
Μα έρχομαι για τις ζώνες πίσω σα να 'μαι ο Kambosos
Εμπρός στην εποχή χωρίς τα νιάτα ξεφτέρια
Οι κοπέλες προκαλούν, αυτοί σέβονται μαχαίρια
Όσο και οι δύο βάζουν χέρι για να γίνει αυτό
Εδώ το underground ζει κι ας κάψουνε το μετρό
Σε λίγο ίσως τρελαθώ, γι' αυτό πρέπει να το κάνω
Μια ζωή παίρνω ό,τι θέλω μα δεν το απολαμβάνω
Τώρα πες μου εσύ την φήμη βλάκα τι να την κάνω
Ορκίστηκα στο πρώτο δάκρυ μου πως θα τους ξεκάνω
Δεν με συγκινούν λεφτά, επαύλεις και κότερα
Για να νιώθεις πια καλύτερα λες τους άλλους χειρότερα
Παγωμένη αυτή η καρδιά, μα βγάζει τη θερμότητα
Δεν πάω ποτέ σε νέα αν δεν ξεμπλέξω απ' τα παλιότερα
Εσύ αδερφέ που με έκανες support
Εσείς οι άλλοι μαλάκες ρίξτε κι άλλα report
Δεν σ' αρέσει ο νέος Taff και όλο ζητάς τον παλιό
Μα αυτό που κάνω είναι τόσο καλό που μοιάζει κακό
Και κάπως έτσι καταλήγω πάλι να νιώθω χάλια
Αλλά εν τέλη με ευνοεί για να 'χω να γράψω κι άλλα
Όσο μας κράζουν οι παππούδες που μας λένε ρεμάλια
Τόσο λυπάμαι που δεν ξέρουν τι τους λεν τα κανάλια
Είναι τα μαύρα υποσυνείδητα στα παιδιά της νιότης
Όσο θα παίζω με τις λέξεις σα να 'μαι ο Μπαμπινιώτης
Με λένε αμόρφωτο παιδί και μια ζωή είμαι πότης
Ρουφήξτε απ' το νέο αίμα σα να 'μαι αιμοδότης
Και να σε παίρνουνε τιμή σου, οκ το εμπέδωσα
Και μένα είναι τιμή μου πουτάνα που δεν στον έδωσα
Ότι θες σε απορρίπτει, ότι σε θέλει το απορρίπτεις
Μου λες δεν σε καλύπτει ήμουν εκεί και σε έσωσα
Αυτή η νοσταλγία της μνήμης κυνηγά
Τα παγωτά και τις τρελόμπαλες, πλατεία στις εννιά
Όλα θυμίζουν τόσο όμορφα και τόσο απλά
Έξω από την τεχνολογία και τα smart κινητά
Θυμάμαι έδινα ζωή μικρός στα σχέδια Cartoon
Τώρα πως θέλω να σκοτώσω όσους τα δημιουργούν
Πολλές φορές οι απαντήσεις και το φως δεν αρκούν
Δεν ξέρω αν πρέπει να σου δείξω τι θέλουνε να πουν
Γιατί ο κόσμος ξέρω τώρα βασίζεται στο transform
Αλλάζω levels μα όλοι ζούμε στο Platform
Αρρωστημένη κοινωνία, φύλακες άγγελοι μέσα σε νούμερα
Τρία, τρία, τρία
Μες την δικτατορία το μυαλό μου θόλο
Ξέρω αυτός που ξέρει καταλήγει ο φυλακισμένος
Γαμώ το κέρατο μου νιώθω ότι πάλι θα εκραγώ
Ξέρω ο πιο χαζός θα είναι και ο πιο ευτυχισμένος
Για αυτό άκου τους τρεις μου δίσκους και θα βρεις ό,τι θες
Θες να φωνάξεις να γελάσεις η θες να σε δω να κλαις
Βγες εκεί έξω χωρίς τύψεις και ό,τι σε πνίγει πες
Πέσε για ύπνο με δυο δάκρυα παρά ενοχές