آدما دنیا رو دیوار می بینن روزای آفتابی رو تار می بینن دوست دارن یه روز بیاد رها بشن مث شبنم از زمین جدا بشن سایه هاشون روی دیواره ولی پر و بالشون گرفتاره ولی آدما دنیا رو دیوار می بینن روزای آفتابی رو تار می بینن ♪ آدما آی آدمای رنگارنگ توی کوچه های این شهر فرنگ میشه این دیوارو پشت سر گذاشت میشه با فاصله ها کاری نداشت میشه عاشق شد و پر کشید و رفت اون سوی فاصله ها رو دید و رفت دو نگاه وقتی که آفتابی می شن می رسن به هم دیگه آبی می شن دو نگاه دو آرزو دو خاطره مث گلدونای پشت پنجره دنیا رو آبی آبی می بینن شب و روزو آفتابی می بینن شب و روزو آفتابی می بینن شب و روزو آفتابی می بینن آ می بینن، می بینن