Βγήκα απ' τη θεραπεία με τα μάτια μου να στάζουνε
Άμα δεν πέθανες ποτέ, εμείς δεν μοιάζουμε
Δεν πλησιάζω πιο κοντά γιατί φωνάζουνε
Με νοιάζει πιο πολύ το πως από το που θα φτάσουμε
Φτωχά τα λόγια όταν δεν κοιτάει το μάτι
Δύσκολο το ανέβασμα, έχεις πολλά στην πλάτη
Οπότε την κοίταζα, έπεφτα κάτω τέζα
Μα το απ' έξω πάει χαμένο αν είναι άσχημο το μέσα
Δεν μας ένωσαν τα logo μας, το ξέρει ο Θάνος
Αν ξανά έγραφα το amigos θα το ονόμαζα hermanos
Όταν μου 'πες τι έχεις πάθει, χαμογέλασα
Γιατί έμοιαζε απίστευτα πολύ με αυτό που έζησα
Δεν είμαι κάποιος κι ελπίζω να μη γίνω
Έκοψα τα πάντα, τώρα τη ζωή μου πίνω
Πλέον κάθε βδομάδα κι από μια μάχη δίνω
Για να μη ξαναδώ χάπια πάνω στο κομοδίνο
Να προσέχεις τον εαυτό σου, γιατί κάποιος σ' αγαπά
Δεν θέλω να σε δω να πέφτεις σαν τον Σαντομά
Δεν ξέρω άμα τη γλύτωσα φθηνά
Μα φτάνει που τη γλύτωσα κι ο νους δεν το ξεχνά
Κι όλο το βράδυ γράφω, όσα απ' τη μέρα κρύβω
Κι όλο ένα κόμπο δένω, κι όλο ένα κόμπο λύνω
Νιώσε με να μη νιώθω, πως μιλάω σε τοίχο
Δως μου ένα λόγο να 'μαι εδώ, να μη θέλω να φύγω
Είμαι του κάτσε γραφ' τα στο χαρτί γιατί χανόμαστε
Δεν είμαι του καλού MC, είμαι του να αισθανόμαστε
Μου 'πες πως ήσουνα ξήγας, γι' αυτό και πόνεσε
Τώρα δενόμαστε, πες μου, ή τώρα κλεινόμαστε;
Και είπα να κάνω μουσική ό,τι βράζει μέσα μου
Και σε είδα να αρρωσταίνεις στα live, γαμώ την τρέλα μου
Αδερφέ μου περίεργε, εσύ αντέχεις, λίγο ακόμα κράτα
Απέδειξε τους πως υπάρχουνε μπεσαλήδες κι αλάνια
Παιδιά που μοιάζουν ίδια, μεγαλωμένα νύχτα
Παιδιά του κάτω ορόφου, στη δίπλα πόρτα κοίτα
Στάσου λίγο βδομάδα, πες μου που πας ρε μήνα
Χρόνε σε είπανε γιατρό, μα θυμάμαι όλα εκείνα
Με ξέρεις, δεν έχω clips με πουτάνες και χρυσάφια
Μα έχω φίλους διαμάντια και κάτι κουπλέ ξυράφια
Μια εικόνα πριν τσιμεντωθεί η αλάνα, μάνα
Μια περηφάνια πες το, FF.C κι Άλφα Γάμα
Κι όλο το βράδυ γράφω, όσα απ' τη μέρα κρύβω
Κι όλο ένα κόμπο δένω, κι όλο ένα κόμπο λύνω
Νιώσε με να μη νιώθω, πως μιλάω σε τοίχο
Δως μου ένα λόγο να 'μαι εδώ, να μη θέλω να φύγω
Είδα στο μάτι παλαβού την αντανάκλαση του κόσμου
Πέσαν οι διακόπτες, μα έχω μέσα μου το φως μου
Αν μου 'φαγες τσακμάκι, λογικά θα 'σαι δικός μου
Κι αν με δεις να εγκαταλείπω αδερφέ, χαστούκι δως μου
Αν κάτι θέλω, είναι να δεις πίσω απ' τα μάτια σου
Η φωνή μου συντροφεύει τα σκοτάδια σου
Έχουμε ευθύνη, γιατί μας ακούν παιδιά
Δεν με νοιάζει ποια είναι η μόδα, εμείς μιλάμε για ανθρωπιά
Και δεν θα αλλάξει αυτό ποτέ, ό,τι κι αν γίνει
Όταν το σταματήσουμε και φύγουμε, ουσία να 'χει μείνει
Ένα για το άγχος κι ένα για τη ντοπαμίνη
Και μια στιχοθεραπεία όταν βγαίνει η σελήνη
Στο καταφύγιο η νύχτα δεν ακούει ποτέ σιωπή
Θα κάνω το συναίσθημα μου λέξη κι όπου βγει
Δώσε μου ένα λόγο, ένα καλό λόγο
Να μη θέλω να την κάνω από 'κει
Κι όλο το βράδυ γράφω, όσα απ' τη μέρα κρύβω
Κι όλο ένα κόμπο δένω, κι όλο ένα κόμπο λύνω
Νιώσε με να μη νιώθω, πως μιλάω σε τοίχο
Δως μου ένα λόγο να 'μαι εδώ, να μη θέλω να φύγω
Βαλ' τη λούπα λέμε και πες μου "πες τα κολλημένε"
Λέμε σήμερα νιώσε, στ' αρχίδια μου αύριο, ξέχασε με
Κρύβε λόγια λένε, μα κρύβω τόσα που με καίνε
Πάνε μέρες που τα μαζεύω, απόψε δεν κρατιέμαι
Πήρα τηλέφωνο αργά, να δω που αράζουν
Οι δικοί μου σαν τα μούτρα μου, σε κανέναν δεν μοιάζουν
Το πάνε solo, με τις μόδες δεν αλλάζουν
Γι' αυτό τους νοιάζω, γι' αυτό με νοιάζουν, νιώθεις;
Απ' το σχολείο θυμάμαι την εποχή
Που τα πράγματα αλλάζαν από παιδί σε παιδί
Άλλοι γίνανε γιατροί, άλλοι γίναν δικηγόροι
Άλλοι πέσαν με τα μούτρα κι άλλοι κόψαν με το ζόρι
Πάω με τα παιδιά και βλέπουμε την πόλη από ψηλά
Κάτι θα πίνουμε πάντα, σε έντονη λύπη ή χαρά
Τι χαμπάρια αδερφέ μου;
Απ' το μπλέξιμο, στο όλα καλά
Πάω κι ερωτεύομαι ελαττώματα και ψυχολογικά
Ραπάρω περήφανα από το στραβό μονοπάτι
Αφού ματιά μου τα μάτια σου έκανα και είδα σκοτάδι
Αγάπη σε όποιον πρόσφερε, μα δεν χρωστάω κάτι
Μονάχα στη γυναίκα που με έφερε εδώ, τέλος