Δεν έχω έμπνευση αν δεν είμαι στα κάτω μου
κι ό,τι με πλήγωσε ποτέ δε θα πεθάνει
γιατί βοήθησε να γράψω τα κομμάτια μου
κι ακόμα κι όταν λείπω κάποιος θα τα απολαμβάνει
Μου λένε "Δένεσαι πολύ κι αυτό είναι βάσανο"
μου λένε "Σκέφτεσαι πιο πολύ κι αυτό είναι βάσανο",
τους λέω σκέφτομαι ό,τι με βασανίζει
κι όταν δένομαι το βάσανο αξίζει...
Αυτή δεν είναι η μπλούζα μου,
αυτό είναι το όνειρό μου.
Ποτέ κανείς δε μ' ένιωσε πριν πιάσω το στιλό μου
Δε με κάνει ψυχολόγο το ότι πήρα το πτυχίο
η ζωή μού μου έχει μάθει πιο πολλά απ'το βιβλίο,
δε δίνω συμβουλές θέλω να ακούσεις τι μου λες
ο πιο καλός μας δάσκαλος το χθες.
Το πιο κακό συναίσθημα να νιώθεις ενοχές
Πονάει πιο πολύ όταν πιστεύεις ότι φταις.
Πόσο ταυτίζομαι όταν βλέπω σχοινοβάτη
ένα λάθος βήμα και η φωτιά θα γίνει στάχτη
μα δεν τον νοιάζει γιατί έχει καταλάβει
πως θα ζήσει ευτιχισμένος μόνο πάνω στο σχοινί
Πόσο κρατάει μια στιγμή;
Πόσο κοστίζουν τα χρόνια;
Είναι η σιωπή μια φυλακή
κι όλοι κλεισμένοι εκεί αιώνια
γι' αυτούς που ψάχνουν το κλειδί
γι' αυτούς που δίνουν αγώνα
απόψε βγάζουμε φωνή
να διώξει ο ήλιος το χειμώνα.
Πόσο κρατάει μία στιγμή;
Πόσο κοστίζουν τα χρόνια;
Είναι η σιωπή μια φυλακή
κι όλοι κλεισμένοι εκεί αιώνια
γι' αυτούς που ψάχνουν το κλειδί
γι' αυτούς που δίνουν αγώνα
απόψε βγάζουμε φωνή
να διώξει ο ήλιος το χειμώνα
Άνοιξα τα πατζούρια μου σήμερα φως να μπει
κι είπα να ζω την κάθε μέρα σαν μοναδική
σπάσαν τα φράγματα και γέμισαν δάκρια το πρόσωπό μου
μα είπα πως το κάθε εμπόδιο είναι για καλό μου
ό,τι δικό μου το φροντίζω, μου ανήκει
κι ας λέγεται ανασφάλεια, φόβος, ιδέα, φρίκη
κι ας είναι αυτό το κάτι να με έριξε τόσες φορές
εγώ ειμαι όρθιος να γιατρεύω τις ουλές
γιατί χίλιες φορές κι αν πέσω σηκώνομαι χίλιες μία
μυαλό, ψυχή και σώμα παλεύουν για ισορροπία
καρδιά μου που παλέυει αντίθετα απ' την κοινωνία
για να γίνω αυτός που θέλω, ένας άνθρωπος με ουσία
να πολεμήσω τη σιωπή, σώμα με σώμα
και να φωνάξω για να διώξω το χειμώνα
να πολεμήησω τη σιωπή να έρθει η άνοιξη
να ζωντανέψουν οι ζωές μας απ' την 'άνθιση
έχω τόσα πολλά να δώσω
και στον καθρέφτη μου απόψε δεν θα βουρκώσω
στο καταφύγιο επίσκεψη θα κάνω
πιάσε το χέρι μου αδερφέ για να σε νιώσω
έχω τόσα πολλά να δώσω
και στον καθρέφτη μου απόψε δεν θα βουρκώσω
στο καταφύγιο επίσκεψη θα κάνω
πιάσε το χέρι μου αδερφέ για να σε νιώσω.
Πόσο κρατάει μια στιγμή;
Πόσο κοστίζουν τα χρόνια;
Είναι η σιωπή μια φυλακή
κι όλοι κλεισμένοι εκεί αιώνια
γι' αυτούς που ψάχνουν το κλειδί
γι' αυτούς που δίνουν αγώνα
απόψε βγάζουμε φωνή
να διώξει ο ήλιος το χειμώνα
Τι να μου πουν οι αναποδιές αν έχω δίπλα μου το φίλο μου;
Τι να μου πει η μοναξιά έχω το σκύλο μου
τι να σου πω γαμώτο
και πως να καταλάβεις
τον αναστεναγμό μου λίγο πριν τον ύπνο μου;
Εγώ το έπνιξα,
εγώ το αγκάλιασα,
εγώ το έφτιαξα,
εγω το χάλασα
ποτέ δεν έπαψα, να 'μαι συναίσθημα
ποτέ δεν ζήτησα να τα 'χω όλα έτοιμα.
Ό,τι έψαχνα γαμώτο ήμουνα εγώ,
ό,τι έκανα για άλλους ήταν μόνο για καλό
ό,τι δε λεώ στη μάνα μου με καθιστά δειλό
γιατί δεν έχω τ' αρχίδια να της πω ένα σ' αγαπώ
Άκου,
έχω ανάγκη να σου πω ένα συγγνώμη
αυτό που σου 'πα στο τηλέφωνο με κυνηγάει ακόμη
και πονάει
θα ήθελα να μη στο είχα πει
όπου δεν υπάρχει πόνος δεν υπάρχει και ζωή
αυτό μου λέω να μη χαλιέμαι
μα είναι νύχτες που με καίνε
όσα δεν είπα σε κείνους που μου 'μάθαν να αγαπιέμαι
όσα έθαψε ο φόβος,
όσα δεν είπα σ' εσένα
και αφού ακόμα υπάρχει πόθος τα ονομάζω απωθημένα
σπάει το μέσα μου,
με καταπίνει ο ντουνιάς
δε σε ενοχλώ, μη με ενοχλείς γιατί θα γίνω μπελάς
είμαι εδώ και το παλέυω και το κάνω για μας
γιατί δεν θα είχα ούτε εμένα άμα δεν είχα εσάς.
Πόσο κρατάει μια στιγμή;
Πόσο κοστίζουν τα χρόνια;
Είναι η σιωπή μια φυλακή
κι όλοι κλεισμένοι εκεί αιώνια
γι' αυτούς που ψάχνουν το κλειδί
γι' αυτούς που δίνουν αγώνα
απόψε βγάζουμε φωνή
να διώξει ο ήλιος το χειμώνα
Πόσο κρατάει μια στιγμή;
Πόσο κοστίζουν τα χρόνια;
Είναι η σιωπή μια φυλακή
κι όλοι κλεισμένοι εκεί αιώνια
γι' αυτούς που ψάχνουν το κλειδί
γι' αυτούς που δίνουν αγώνα
απόψε βγάζουμε φωνή
να διώξει ο ήλιος το χειμώνα