Σου γράφω πάλι από ανάγκη
Για ένα χαμόγελο περίμενα καιρό
Ένα μήνυμα κενό ένα σημάδι έστω κάτι
Να 'χω μαζί μου όσο βουτάω στο κενό
Δε σε θυμάμαι ούτε σε ξέρω εδώ δεν ξέρω ούτε καν το ποιος είμαι εγώ
Εδώ τα πάντα είναι δύσκολα και δεν υπάρχει μέλλον
Και δεν μπορώ χωρίς αλκοόλ να κοιμηθώ
Κι είδα πόσο πονάει η αγάπη
Κι είδα το βλέμμα μου χαμένο στο κενό
Ο πόνος έγινε καημός και ο καημός έγινε δάκρυ
Κι ύστερα στέρεψε στα δύσκολα κι αυτό
Και έχω μόνο το χαρτί για να ξεφεύγω και να χάνομαι
Ρίμες και ρούμι μέχρι να εξιλεωθώ
Έχω μόνο το χαρτί να με βοηθά να μην αισθάνομαι
Χωρίς αυτό θα 'μουν για τον τρελογιατρό
Πρώτα για μας μετά για σένα
Πρώτα το γράφω αυτό εδώ για να εκφραστώ
Δεν έχω λόγο να κρυφτώ ή να θιχτώ από κανένα
Ούτε με ένοιαξε ποτέ να προβληθώ
Λέει, πρώτα για μας μετά για σένα
Μετά να φύγει και να μην το ξαναδώ
Μαύρες ημέρες και μαύρα απωθημένα
Και λόγια που μετάνιωσα επάνω στο θυμό
Αυτό το έγραψα από ανάγκη, γιατί είναι μάθημα όλα αυτά που 'χουμε πάθει
Για να θυμάμαι πως μέσα μου κάτι υπάρχει
Και να μην έχω μόνιμα ένα κόμπο στο στομάχι
Αυτό το έγραψα από ανάγκη, γιατί είναι μάθημα όλα αυτά που 'χουμε πάθει
Για να θυμάμαι πως μέσα μου κάτι υπάρχει
Και να μην έχω μόνιμα ένα κόμπο στο στομάχι
Σου είχα πει θα σου αφιέρωνα ένα δίσκο
Και αυτό είναι για να μάθεις πως κρατώ τις υποσχέσεις μου
Πως ήτανε αγνές και ντόμπρες πάντα οι προθέσεις μου
Κι ότι δε βρήκα τη δύναμη να το λήξω
Το δωμάτιο χωρίς εσένα άδειο, η ζωή μου ναυάγιο, σχεδία το τετράδιο
Γράφω για να το κλείσω σα να μην υπάρχει αύριο γιατί ένα χρόνο τώρα στη ζωή έριξα άκυρο
Πόσα χάνω ή κερδίζω δε μετράω
Εγώ είμαι ακόμα αυτός που στα δύσκολα μένει βράχος απ' το να το διορθώνω όταν κάνω κάποιο λάθος
Και στέκομαι γι' αυτά που αγαπάω
Κατάλαβες μαλάκα; Αυτό εδώ δεν το έγραψα για πλάκα
Δεν το έγραψα για να 'χω να γελάω
Αυτό είναι εφιάλτης να σιχαίνεσαι που υπάρχεις
Αυτό είναι για να έχω ένα λόγο να ξυπνάω για όσα έχουν μείνει γράφω μέσα στα χαρτιά μου
Τα σκυλιά μου, τα γατιά μου, την οικογένειά μου, μια γιαγιά που αγαπώ και μένει εδώ στη γειτονιά μου και δυο φίλους που έχω πάντα από κοντά για συντροφιά μου
Για όσα έχουν μείνει γράφω μέσα στα χαρτιά μου
Για εκείνα που μου στάθηκαν στις σκοτεινές μου μέρες
Μια μεγάλη μάχη με τα ψυχολογικά μου
Για κάθε μια χαρά να παίρνω πίσω δυό ξενέρες
Αυτό το έγραψα απο ανάγκη, γιατί ειναι μάθημα ολα αυτά που 'χουμε πάθει
Για να θυμάμαι πως μέσα μου κάτι υπάρχει
Και να μην έχω μόνιμα ενα κόμπο στο στομάχι
Αυτό το έγραψα απο ανάγκη, γιατί ειναι μάθημα ολα αυτά που 'χουμε πάθει
Για να θυμάμαι πως μέσα μου κάτι υπάρχει
Και να μην έχω μόνιμα ένα κόμπο στο στομάχι