Μικρή μου στιγμή κάτσε λίγο
Μην βιάζεσσαι να γίνεις χθές
Στα δυό μου τα χέρια σε σφίγγω
Μείνε λίγο το ξέρω το θες
Σε έχω αφήσει σε κάθε παγκάκι
Που ανοίχτηκα σε κάποιο φίλο
Σε έχω σβήσει μέσα σε τασάκι
Με το φως λιγοστό πια τριγύρω
Με ρώτησες που βρίσκω κουράγια
Το αδύνατο να αναζητώ
Με έχεις δει στα χειρότερα χάλια
Να μην έχω μούτρα να σε δω
Κρατιόμουν σφιχτά από σένα
Σε κάθε μικρή ανηφοριά μου
Δεν σε χάρηζα πια στον καθένα
Να αλαφρίνω την ανυμποριά μου
Τα κομμάτια μου στα δώσα όλα
Και κράτησες μόνο το πείσμα το αλύγιστο
Στάθηκες πλάι μου στους σπαραγμός
Και μου είπες να στείλω τον φόβο μου πια στο αγύριστο
Να μην φύγεις είχα κάνει τάματα
Σε κρατούσα ζεστή με τα χνώτα μου
Να μην περάσω νέος γεράματα
Να μην αδυνατίσουν τα λόγια μου
Σε ερωτεύτηκα και αγάπησα την ζωή
Δεν γινόταν να κάνω το αντίστροφο
Γιατί ο στόχος χωρίς τις μικρές του στιγμές
Είναι φορτίο βαρύ και ασήκωτο
Μικρή μου στιγμή, κάτσε λίγο
Τώρα που σκοτεινιάζει η ματιά μου
Μικρή μου στιγμή, κάτσε λιγο
Να μην πάρω για μπόι την σκιά μου
Τώρα μπήκα στην άβυσσο και κολυμπάω
Νιώθω χάδια στο φρεσκοκούρευτο κεφάλι μου
Οι στιγμές μας βρίσκουν αντιστάσεις
Σε αυτούς που δεν έχω πια πλάι μου
Σε έχω πετάξει στη θάλασσα κάποιο πρωί
Απ'αυτά που η μέθη μου κάνει κουμάντο
Σε έχω στείλει στο διάολο και πίσω
Όταν η οργή μου θολώνει το αγνάντιο
Αδερφέ πάρτη μπύρα μου
Να ξαλαφρύνεις τον πόνο που νιώθω πια μέσα μου
Μοχθώ να κουμπώσω το φίλτρο της λογικής
Μα δε βρίσκω τη πένσα μου
Τόσα ασιδέρωτα εγω. Τσαλάκιωτα
Μες στη σακούλα με τα άπλυτα
Με κοιταν σαν απλώνω μπουγάδα
Σε ενα χωράφι, στης μοναξιάς τη κοιλάδα
Πήρα των ομματιών μου και κίνησα
Για μια γη να με φιλοξενήσει
Στο δρόμο καπου περισύλλεξα
Όσα με έχουν συναρμολογήσει
Αυτά είναι τα ομορφότερα, πιότερο σημαντικότερα
Απο τις ψεύτικες ανάγκες σου
Εγώ τα κράτησα ανάσα
Όταν η άβυσσος ήρθε για πάρτη μου
Μικρή μου στιγμή, κάτσε λίγο
Τώρα που σκοτεινιάζει η ματιά μου
Μικρή μου στιγμή, κάτσε λιγο
Να μην πάρω για μπόι την σκιά μου
Μια στιγμή φέρνει τόσα που οι μνήμες
Γεμίζουν το δωμα και σβήνουν το φως απτό νου
Σβήνουν ακόμα και το φεγγάρι
Ακόμα και τα άστρα του μαύρου ουρανού
Γεμίζουν καπνοί τα πνευμόνια και τα κεφάλια
Με ζάλη για λίγο να πάψει ο χρόνος να τρέχει
Για λίγο να ζήσουμε σαν τα παιδιά του Θεού
Για αυτό κάτσε για λίγο μην φεύγεις
Γίνε δύο στιγμές, εκατό
Γίνε νερό και λάσπη να χτίσω
Με σένα τον κόσμο τον αυριανό
Είναι σπάνια τα γέλια και σένα σε λούσαν
Σαν τις βροχές τα βουνά
Να γίνουν ποτάμι να φτάσουν και να δροσίσουν
Στην αυλή την γαρυφαλλια
Γίνε λάμψη που σβήνει σκοτάδια
Στης ψυχής τα σκονισμένα και μαύρα δωμάτια
Που τα άδεια μπουκάλια κρύβουν τις γωνίες
Εκεί που οι αμαρτίες τιμούν τα στέρνα
Γίνε πιο ελαφριά απτον αέρα
Μια τρύπα στο στέρνο βαθιά
Από μέσα να βγουν όλοι φόβοι
Φτερά να ανοίξουμε σαν τα πουλιά
Γιατί το αύριο τρομάζει
Το χθές σαν αγκάθι πονά
Ακόμα περιμένω λουλούδια να ανθίσουν
Ακόμα περιμένει στο δέντρο
Χελιδόνια η άδεια φωλιά
Μικρή μου στιγμή, κάτσε λίγο
Τώρα που σκοτεινιάζει η ματιά μου
Μικρή μου στιγμή, κάτσε λιγο
Να μην πάρω για μπόι την σκιά μου
Μικρή μου στιγμή, κάτσε λίγο
Τώρα που σκοτεινιάζει η ματιά μου
Μικρή μου στιγμή, κάτσε λιγο
Να μην πάρω για μπόι την σκιά μου