Πόσο βαστάνε τα κουράγια μας
Γίνανε οι σκέψεις κοραλία μες στα ναυάγια μας
Τούτες οι σχέσεις με το άγριο έχουν νοσήσει
Και οι ευχές απ' την ντροπή τους έχουν κατακοκκινησει
Στέκω απρόθυμος μπρος στους συμβιβασμούς
Πόσο φοβάμαι του νυχτερινούς μου στοχασμούς
Οι λογικές χάθηκαν στους ορισμούς
Και η αθωότητα σε τόσους εμπαιγμούς
Φεύγω και απόψε να κλειδώσεις
Θα γυρίσω αργά μετά το χάραμα
Δεν ξέρω που πάω
Για την άγνοια μου δεν ζητάω ανταλλάγματα
Η πιο δύσκολες μέρες μου φτιάχνουμε μνήμες
Που γεννάνε δυνάμεις
Και οι ωραίες στιγμές περιμένουμε
Να σε δούνε μια νύχτα να χάνεις
Στους κολασμένους κατάρες δεν πιάνουν
Είναι από μίσος δίπλα χωρτασμένοι
Και οι πληγές τους πότε δεν θα γιάνουν
Από βοήθεια πονηρεμένη
Που να βρούνε γαλήνη οι αφηγητές
Αν τα μάτια τους τα χουν ανοιχτά
Σαν καπνιστές που φυσάν την φωτιά
Μα η δύσπνοια δεν τους σταματά
Πες μου κάτι για να ξεχαστώ
Μα δεν θέλω τον οίκτο στα μάτια σου
Της ψυχής μου μην γίνεσαι μπάτσος γιατί
Θα μαζεύουν σκιές τα κομμάτια σου
Φύγαν οι χειμώνες πια
Μα αυτά τα όνειρα μείνανε στην παγωνιά
Φύγαν οι χειμώνες πια
Μα αυτή η άνοιξη εμένα δεν με αφορά
Φύγαν οι χειμώνες πια
Μα αυτά τα όνειρα μείνανε στην παγωνιά
Φύγαν οι χειμώνες πια
Μα αυτή η άνοιξη εμένα δεν με αφορά
Πάντα είναι εδώ ποτέ δεν φεύγουν Χειμώνες
Οι φίλοι γίναν Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες
Μες στο κεφάλι μου κρατάνε 2 αιώνες
Οράματα μυστήρια που φέρνουν οι Κυκεωνες
Δεν είμαστε πια κυνηγοί γίναμε αγρότες
Σκάβουν το χώμα τα ταμπούρα και οι μπότες
Δεν ήμασταν ποτέ πιστοί είμαστε απόντες
Στις μεγάλες θυσίες που κάνουν στους αιμοπότες
Σε αυτά τα μέρη τα παράξενα που με σέρνει ο νους
Και γεμίζει το στόμα μου με θλίψη
Βρωμάνε τόσο οικεία όσο τα χνωτα μου
Και ξέρουν το όνομα μου σαν να με έχουν βαφτίσει
Τι σ οδηγάει πρώην σύντροφε
Ουράνιες εντολές διαλεκτική ή απλά μια στύση
Της παρακμής σου το ορμεμφυτο
Κοίτα κοίτα κοίτα πως έχει καταντήσει
Λένε πως έχει καθαρίσει ο ουρανός μα ο ήλιος
Δεν μας άγγιξε ακόμη περνάν οι μέρες σαν τα βήματα
Που οδηγούν στην αγχόνη
Στην δύση έχουμε φτάσει ένα βήμα πριν το ικρίωμα
Μα κάθε πρωί ξαναξυπναω
Από όπου ακριβώς ξεκίνησα
Και είναι σαν να πήγανε
Τσάμπα όλα τα κρίματα
Και σου μιλάω τακτικά για το παράλογο
Σαν ασφαλιτης την ζωή μου κατατρέχει
Και σου μιλάω τακτικά για όλα τα λάθη μου
Που δεν υπάρχει άλλος Θεός να συγχωρέσει
Φύγαν οι χειμώνες πια
Μα αυτά τα όνειρα μείνανε στην παγωνιά
Φύγαν οι χειμώνες πια
Μα αυτή η άνοιξη εμένα δεν με αφορά
Φύγαν οι χειμώνες πια
Μα αυτά τα όνειρα μείνανε στην παγωνιά
Φύγαν οι χειμώνες πια
Μα αυτή η άνοιξη εμένα δεν με αφορά
Φύγαν οι χειμώνες πια
Μα αυτά τα όνειρα μείνανε στην παγωνιά
Φύγαν οι χειμώνες πια
Μα αυτή η άνοιξη εμένα δεν με αφορά
Φύγαν οι χειμώνες πια
Μα αυτά τα όνειρα μείνανε στην παγωνιά
Φύγαν οι χειμώνες πια
Μα αυτή η άνοιξη εμένα δεν με αφορά