Θέλουν να μοιάζει σαν ατύχημα Κάθε μου βήμα κι ένα αδίκημα Πάνω στο τίποτα σκαρφάλωσα Κι από ψηλά κοιτάω τη θάλασσα Αν είναι ο λόγος μου ένα αφήγημα Τότε η ζωη μου είναι ένα ποίημα Πάντα κοιμόμουν ανάσκελα Για να ονειρεύομαι το διάστημα Το νιώθω να μ' αλλάζει Η μέρα σαν χαράζει Να προσπαθώ, κι ας μην μπορώ Στα πόδια μου να κρατηθώ Να λέω το ονομα Σα να έρχεται η σειρά μου Στο λάκκο μη βρεθώ, λάκκο με τα φίδια Ξέρω δεν είναι όσα δεν μπόρεσα Είναι τα λίγα που δε σκότωσα Είναι που ένιωθα μυστήρια Όταν με ξέβραζε η παλίρροια Είναι που ένιωθα χειρότερα Που όλο μου έδινες λιγότερα Και τη ζωή μου να σου χάριζα Στο τέλος τίποτα δε θ' άλλαζα Το νιώθω να μ' αλλάζει Η μέρα σαν χαράζει Να προσπαθώ, κι ας μην μπορώ Στα πόδια μου να κρατηθώ Να λέω το ονομα Σα να έρχεται η σειρά μου Στο λάκκο μη βρεθώ, λάκκο με τα φίδια