Het is niet dat ze alleen is Daarvan heeft ze weinig last Maar ze voelt zich opgesloten in haar leven Dat haar niet genoeg verrast In haar spiegel woont een meisje Veel te mager, veel te broos Om de schimmen te verjagen Als de lichten zijn gedoofd En ik kijk naar hoe ze zucht Alsof ze elk moment kan scheuren En ik houd haar vast want daarom ben ik hier Als ik kijk hoe ze zucht Denk ik telkens weer hetzelfde Mensen zijn gemaakt van dun papier Geen idee waar ze bleef stilstaan Of welke trein ze heeft gemist Ze dacht lange tijd dat alles wel zou komen Misschien heeft ze zich vergist En ik kijk naar hoe ze zucht Alsof ze elk moment kan scheuren En ik houd haar vast want daarom ben ik hier Als ik kijk hoe ze zucht Denk ik telkens weer hetzelfde Mensen zijn gemaakt van dun papier Mensen zijn gemaakt van dun papier