Niemand kent zijn naam Ze noemen hem De Figurant Hij kent de onrust van de mensen uit de krant En tussen horoscopen zegt hij stad en nieuws vermeld De zon is rond, de aarde plat Maar hou, hou dat voor uzelf Hij zoekt niet tussen muren En hij zoekt niet in de stad Maar tussen sterren die jij nooit hebt gezien Eerst kijkt hij naar de foto's En dan gaat hij op pad Elke avond Tot een uur of tien Altijd loopt hij door de straten Waar de meeste regen valt Loopt hij in zichzelf te praten De Figurant En als hij thuiskomt bij de vrouw die op hem wacht Voor melk en honing en een deken voor de nacht Leest hij op de muren "Man je bent een idioot" Ben je het weer vergeten Ze is al jaren dood En dan slaapt hij in haar kleren Hoort haar stappen op de gang Staat op en gaat naar buiten De Figurant En hij weet het zeker In de verte klinkt haar stem Ze zingt een lied dat hij haar leerde Dat hij herkent Kom naar mij Kom naar mij Ik kom eraan Ik kom eraan Ik kom eraan Kom naar mij Ik kom eraan Ik kom eraan Ik kom eraan