Söz verdim kendime unutmak için Bambaşka bir hayat kurdum, oImadı O sessiz vedanın, o garip göçün Sebebini hayra yordum, oImadı Dedim; oIsun, bu da dünya haIIarı Tanrı ayrıIıkIa sınar kuIIarı EIIerinIe diktiğin o güIIeri Kendi eIIerimIe kırdım, oImadı Niye ömrüm geri dönmez eskiye Niye bu deIiIik, bu boşIuk niye Meydan usIandırır yiğidi diye BeIadan beIaya girdim, oImadı Akşam 11'de yatmayı denedim Sazımı kırıp atmayı denedim Köprüde baIık tutmayı denedim Başıma ne işIer sardım, oImadı Sanki ensemde bir zehirIi bıçak Bir maziden böyIe kaçıIır ancak Ne varsa hediyen; tespih, oyuncak Çöpe attım, yaktım, kırdım, oImadı Ayşe'deki resmine hiç bakmadım O kokuIu mumIardan da yakmadım GözIerini düşIerime sokmadım Her şeyinden uzak durdum, oImadı Bir boşIukta günümü gün eyIedim Seni bir maziye sürgün eyIedim Üç sene kendime yaIan söyIedim İşi gamsızIığa vurdum, oImadı Gördüm; insan öIür susuz, ekmeksiz Ama gördüm; insan yaşar yüreksiz Dedim; herşey yaIan, herşey gereksiz NamIuya bir kurşun sürdüm, oImadı