Her gün dünyada hissettiğim ve duyduğum acılardan bıktım artık
Çok fazla var
Sanki her an içimde kafama cam parçaları batıyor
Anlıyor musun patron?
Bugün bavullarımı gitmek için topladım
Ve askılarım boşaldıkça hatıralar canlanıyor
Buruşmuş kağıtlar, okunmamış şarkılar
Rafların arkasında çocukluğum saklanıyor
Bilirsiniz ait olmamışlık hissi ceplerimde
Kimseye güvenmiyorum zor günümde
Dertleşecek tek bi' dostumbile yoktu rehberimde
Öyle olsun
Neyse ki kirlettiğim bu sayfalar benimle
(Şşş) biraz daha sakin
Belki duvarlarla bir kez daha konuşmam
Sen beni tanıyorsun inançlıyım fakat artık çıkamıyorum
Gözlerimde büyüttüğüm yokuştan
Anlamak zor olsada bir şekilde alıştım
Ve savunduğum doğrularda yanlışlara karıştı
Kibir ve egolardan uzaklaşmak istiyorum
Sende kalsın sana daha fazla yakıştı
Evimde duramıyorum nedensizce dar geliyor duvarlar
Ve birde uymak istemediğim sikik kurallar
Dünyada iki tane rol var
Güce itaat edenler ve karşısında duranlar
Sırtımda tükenmişlik hissi var
Bunu taşımaktan yoruldum
İlk durakta inmeliydim belkide
İnsanlar eğlenmeyi bekliyolar
Mutsuzluğun sırası değil
Çık sahneye hünerlerini sergile
Saklamak zorundasın
Göz yaşların ıslatırken bir kaldırım taşını
Doldurdun bu dünyanın üçte birlik yaşını
Devamı yok perde kapandı
Daha da fazla çatmalısın kaşını
Bu garip cehennemde yapılamayacak hiçbi' şey yok
Yeter ki bir saniye gözlerin kararsın
Benim küçük dünyam için yeterince zararsın
Sen, söylediğim en utanç verici yalansın
Kuruluyorum güzelliğini doğa üstü sananlara
Bir avuç deste için gerçekleri satanlara
Artık inanmıyorum doğrular ve yalanlara
Selam olsun bugün etrafımda kalanlara
Nereye gittiğimi bilmeden
Arkama dahi bakmadan uzaklaşmak istiyorum
Çok sevdiğim şehirden
Dinlerken ağladığınız şarkılarda
Ciğerlerimi bıraktım daha fazla istediniz
Sanki kalbim demirden şimdi konuş benim yerime
Sence kolay mıydı uzaklaşmak evinden?
Nereye kadar döner sence kırık değirmen? Bilmiyorum
Senin gözlerinde insan mıyım, neyim ben?