La det bare være sagt Kun en gong Før me skiller lag Og du går Og eg forsvinner Og alt me har Sammen frå då Er minner Du var som meg då du du var liten Ingenting som kan andra det Det begynte å skje ting med hele skiten Du forandra deg då me stakk Og bris blei til sterk vind Og blå himmel blei til svart Eg tok deg jordå rundt i båt Du var så søt i Singapore havn Du låg og sov Og akkurat då la eg ingenting i det Eg visste det, men turte ikkje sei det Du var ikkje deg då du smilte Då var di mor eg såg Du klarte ikkje sjå det Du klarte ikkje sjå det Du klarte ikkje sjå det Du klarte ikkje sjå det La det bare være sagt Kun en gong Før me skiller lag Og du går Og eg forsvinner Og alt me har Sammen frå då Er minner Du får blod til å frysa til is Rett før du kommer er det bris Det er nesten som eg ikkje tør å snu meg Når du plystrer på meg Det skal jo vær romantisk Vakkert med barnelatter Rundt deg smyger kun svarte katter Det er tomt for kaniner i di mors flosshatter Det er vanskelig å tørka smilet av en Sattan Eg prøvde å tørka av ditt smil mens du sov Det går ikkje av om eg spør om lov Du var ikkje deg da du smilte Då var det di mor eg såg