Tylko siebie widzimy
Tylko siebie uznajemy
Świata siećmi splątani
Światem dławieni
Świata kołami łamani
Jak nazwać zły cud
W którym trwamy pogrążeni
W jego słodkich dziedzinach
Meandrach zrozumienia
Żałość do żył nam napływa
Nie mamy już sił
Studiowane niepokoje
Bunty przeciw stabilności
Szkic do obrazu
Który nigdy nie powstanie
Bo wszyscy się spóźnimy
Bo nikt na nas nie czeka
Okryje zapomnienie
Serca wycięte
Otrute nadzieje
Spędzamy życia
Jak spędza się chorobę
Nie mówimy nic
W obawie o odpowiedź
Spędzamy życia
Jak spędza się chorobę
Nie mówimy nic
W obawie o odpowiedź
Witajże ma jaskinio! — na wieki zamknięci
Nauczmy się więźniami stać się z własnej chęci —
Czyż nie znajdziem zatrudnień? Mędrce dawnych wieków
Zamykali się szukać skarbów albo leków
I trucizn: my, niewinni młodzi czarodzieje
Szukajmy ich, aby otruć własne swe nadzieje