To trochę niemoralne, gdy kroczę niewyraźnie
Bo żyję, tak naprawdę, kiedy zasnę
Kłopoty z byciem na dnie, mam dosyć
Czekam kiedy w końcu z tej huśtawki spadnę
Mam dość, przytłacza mnie codziennie
To wszystko jakby we mgle, chcę chwycić za poręczę
Bo jestem kimś więcej niż zlepkiem tego co cierpkie
Nie chcę w tym być bo już czuję, że to niebezpieczne
Chcę uciekać
Sypię solą rany byleby nie zapaść w letarg
Codzień oddalamy się od siebie, ja jak dzieciak
Niepoukładany, moje życie to fawela, yeah
Nie chcę cię stracić, sama wiesz, że miewam huśtawki
(Woah, woah, woah, woah, yeah)
Nie wiem czy wystarczy, ale dałem z siebie one hundred
(Woah, woah, woah, woah, yeah)
Nie chcę cię straszyć, ale wiesz, bywam uparty
(Woah, woah, woah, woah, yeah)
Ciągle huśtawki, od euforii do nostalgii
(Woah, woah, woah, woah, yeah)
Czy to tylko sen?
W ręku butelka, a na bani wchodzi piąty bieg
Nie potrzebuję jutra, wystarczy tylko ten dzień
Krzyki zostawiłem w trunkach, a resztę wrzucę na tekst
Że się może udać - wątpię w to do tego stopnia, że
Chcę się wyhuśtać, realia to bagno, moje marzenia to chmura
Czuję dystans tylko wtedy gdy więcej niż stówa
Całe zło powraca tylko gdy mam spokój ducha
Powiedz jak wyjść na prostą
Opanowałem tylko sztukę jak się odciąć
Inaczej już nie potrafię, choć dałem słowo
Że każdego dnia będę coraz lepszą osobą, yeah
Noszę gęsty gniew, taki że już przestaję widzieć co ma sens
Mija kolejny rok, empatii coraz mniej
Nie wiem ile zostało z tamtej garstki mnie
(Yeah, yeah, yeah)
Nie chcę cię stracić, sama wiesz, że miewam huśtawki
(Woah, woah, woah, woah, yeah)
Nie wiem czy wystarczy, ale dałem z siebie one hundred
(Woah, woah, woah, woah, yeah)
Nie chcę cię straszyć, ale wiesz, bywam uparty
(Woah, woah, woah, woah, yeah)
Ciągle huśtawki, od euforii do nostalgii
(Woah, woah, woah, woah, yeah)