Chciałbym ci powiedzieć, jak to jest, kiedy przestajesz słyszeć.
1.
Idę po światłach gwiazd... gdzie mój los zapisał skryba,
Na biurku stos równych białych kartek każe pisać,
Trzymam się drogi, po werblach jak po światłach,
Zatkaj prawe ucho, tak właśnie słyszę świat, brat.
W moim domu zawsze głośność telewizora na maksa,
Lekarz mówił: nie możesz słuchać w słuchawkach,
Dwa słowa odpowiedzi mam, chuja prawda,
Ciemną doliną idę, nasłuchując światła.
I zła się nie ulęknę,
Dopóki Nick Newell nadal przeciwnikom miażdży szczękę,
Dopóki krople ognia czuję dotykając membran,
Ten sukinkot nawet Braille'm trafiał by wersy na pętlach.
Spróbuj zabrać słuch jeśli tylko chcesz,
Przysięgam ci, bój aż po własną śmierć,
A kiedy lekarz sprawdzi, jak słabo słyszę,
Żywego nigdy nie zabierzesz mnie w ciszę.
2.
Idę po światłach gwiazd... stawiając stopy na linie dźwięków,
Strachu przed głuchą wodą, gdzie brak oddechu,
Oddechu brak, kiedy dyspozytor lęku
Mówi, że któregoś dnia przestaniesz słyszeć muzykę.
Muzykę słyszeć, to sprawić, że czas na kilka sekund
Zatrzyma się, gdy wszystko płynie,
"Panta rhei" mówił Heraklit z Efezu
Według którego ogień śmiercią tego, co spali żyje.
Że je spali (???)
Trawię, jak ogień słów pięciolinię,
Pięciolinię słów, co dźwiga mój Majdan
I po same bile pierdoli hipokrytów opinie.
Opinie hipokrytów nawet jak są,
Są jak astma, astma jak kartka, wyplujesz na nią wszystko,
Godny wiary, wiarygodny, niedoskonały,
Doskonały nie jest ten, co karmi słabych.
I chyba nie potrafię powiedzieć więcej niż to,
Że czuję, jak tracę słuch,
Krzyczę, czując na sobie twój wzrok,
Wiem, że tylko dla ciebie bije mój puls.
Jesteś dla mnie wszystkim,
Co ma jeden fan,
I chyba tylko tak potrafię grać,
Nawet kiedy będzie tylko ciszę słychać.
Idę po światłach gwiazd...!