Siedzę nad kartka i się bawię ogniem
Jestem jak kropla, jak ona skałę drążę
Przez okno zera czarne słońce
I mam nadzieje że u ciebie wszystko dobrze
U mnie spokojnie, przeżuwam sobie problem
Na starych śmiechach robię porządek
Przez cały czas zerka na mnie czarne słońce
To nie książki a włosy płoną niczym, Bondarenko
Ścianą pogody
Ćmą barowym oczy sie szklą
Ja z kolegami gramy kiedyś w Bonda na Nintendo
Jeden jedyny ja kapitan Billy Kenzo
I wciąż te bity bębnią
Kleją sie kontuary
A ci raperzy ściemniają bardzie niż te okulary
Na de mną czarne słońce, żadne błękit Portugalii
Szponce se w waveach, jak Posejdon, jak oko Sarina
A w domu pokój, w pokoju prazy trochę
W kieszenie martwy poczet
Żadne fanty, noże
Potem jem to fumaki
Łamie karki chłopie
Jestem wyrwany z innej bajki, tej nie plastikowej
I znowu w drodze mija mnie jakiś Nikodem Dyzma
Daj mi pistolet, oddam wystrzał
Dwa środkowe palce stoją jak
Gdy świat spode łba na mnie patrzy ja policjant
I znowu błyska się, jakby błyskawice ciskał syn Odyna
W kubkach rozpuszcza się solpadeina
Cisi jak z okiem przekrwionym jak mniszka
Obcinam scenę jak se pędzi po krwawi kibla
I znowu błyska się, jakby błyskawice ciskał syn Odyna
W kubkach rozpuszcza się solpadeina
Cisi jak z okiem przekrwionym jak mniszka
Obcinam scenę jak se pędzi po krwawi kibla
Siedzę nad kartka i się bawię ogniem
Jestem jak kropla, jak ona skałę drążę
Przez okno zera czarne słońce
I mam nadzieje że u ciebie wszystko dobrze
U mnie spokojnie, przeżuwam sobie problem
Na starych śmiechach robię porządek
Przez cały czas zerka na mnie czarne słońce
Mijają dni
I mijają mi miesiące nie słyszę roszczeń ich i tworze historię
W skali liczę następne stopnie
Przez to okno zerka ciągle czarne słońce
Tu ciągle czarne słońce
Tu ciągle czarne słońce
Tu ciągle czarne słońce
Tu ciągle czarne słońce
Tu ciągle, ciągle czarne słońce
Tu ciągle czarne słońce