Valði henni Herföðr Hringa ok men, Fekk spjöll spaklig Ok spá ganda, Sá hon vítt ok of vítt Of veröld hverja. Sá hon valkyrjur Vítt of komnar, Görvar at ríða Til Goðþjóðar; Skuld helt skildi, En Skögul önnur, Gunnr, Hildr, Göndul Ok Geirskögul. Nú eru talðar Nönnur Herjans, Görvar at ríða Grund valkyrjur. Ek sá Baldri, Blóðgum tívur, Óðins barni, örlög folgin; Stóð of vaxinn Völlum hæri Mjór ok mjök fagr Mistilteinn. Varð af þeim meiði, Er mær sýndisk, Harmflaug hættlig, Höðr nam skjóta; Baldrs bróðir var Of borinn snemma, Sá nam Óðins sonr Einnættr vega. Þó hann æva hendr Né höfuð kembði, áðr á bál of bar Baldrs andskota; En Frigg of grét í Fensölum Vá Valhallar. Vituð ér enn - eða hvat?