Fleygði Óðinn Ok í folk of skaut, Þat var enn folkvíg Fyrst í heimi Brotinn var borðveggr Borgar ása, Knáttu vanir vígspá Völlu sporna Þá gengu regin öll Á rökstóla, Ginnheilög goð, Ok um þat gættusk Hverjir hefði loft allt Lævi blandit Eða ætt jötuns Óðs mey gefna Þórr einn þar vá Þrunginn móði, Hann sjaldan sitr Er hann slíkt of fregn Á gengusk eiðar, Orð ok særi, Mál öll meginlig, Er á meðal fóru Veit hon Heimdallar Hljóð of folgit Und heiðvönum Helgum baðm Á sér hon ausask Aurgum forsi Af veði Valföðrs. Vituð ér enn eða hvat? Ein sat hon úti, Þá er inn aldni kom Yggjungr ása Ok í augu leit Hvers fregnið mik? Hví freistið mín? Allt veit ek, Óðinn, Hvar þú auga falt Í inum mæra Mímisbrunni. Drekkr mjöð Mímir Morgun hverjan af veði Valföðrs. Vituð ér enn eða hvat?