И небуто кут дај доле опули го, со белите дулбени А зем'нта кут дај ж'лта пендолира со срма извезена Севдалија да сум, да се стора босиљо, на вашите појаси Мирис да растурам, полевајте ме с'роса, не ми зејте душата И небуто кут дај блиско ду зем'нта, со чупите кукушки убо носат, фустаните, оро шират, на ветеро шиблика Севдалија да сум, да се стора босиљо, на вашите појаси Мирис да растурам, полевајте ме с'роса, не ми зејте душата А навечер, си заспуват Кукушанки, во свила и коприна Месечин'та на с'лнцето е прелика, oд сенка фустан крои А небуто црно, грозје лисечина со чапрази сребрени Наутро с'роса, а навечер со с'лзи, полевајте ви мене Полевајте ви мене, не ми зејте душата...