Men laatste uur als sterveling, hellekind in het vuur
Op natuurlijke wijze gepijnigd tot ik sterf op den duur
Ik ben je ellende ik ben je spetters bloed op de muur
Je schaduw op de straten laat me zeggen voor je door je buurt
Ik ben cru ongelovig en oneerlijk individu
Continu verbitterd want het verkeerde passeert de revu
Ik ben wat je denkt geen mens maar een smerig excuus
Het is de valse profeet terug gekeert in het nu
Als sterveling
Ik krijg geen adem ik neig te falen het blijft zich herhalen
Heilig of hij zal dan verdwalen ik slijp met de dagen tijd tikt voorbij het blijft me verbazen
Geen tijd ik weiger te slapen het drijft me tot waanzin
Je snapt het niet de melody verdwijnt in zijn melangoliek
En ontspoort hoe ouder ik word hoe verknipt aan men fantasie
Mijn verbeelding is onbezinnen ik hoorde de bliksem en trof de donder
Ik ben de zonderaar ik kom van onder