İçimde bir kurşun sesi (kurşun sesi)
Kulaklarımda
Sebebi kim?
Hedefi kim?
Bilmiyorum, biri vuruldu
Bir kurşun sesi
Ne bir polis, ne bir ambulans
Ne bir gerekçe, ne bir şeref madalyası
Ne bir kelepçe
Bir kurşun sesi
Boşanmış bir yıldırım kadar hızlı
Ama bir kantar kadar hassas
Ordular kadar dakik
Ama bozuk saatler kadar aksak
O korkunç gök gürültüleri kadar yüksek
Ve bütün hırslı politikacılar kadar alçak
Bir kurşun sesi
Annem kadar güleç
Ama bir cellat kadar gaddar
Bir aydın kadar küskün
Ama bir ergen kadar hayran
Maaşını alamamış gibi geçtiğimiz aydan
Kapıma dikilip sloganlar atan
Grev yapan bir kurşun sesi (kurşun sesi)
Ne yalnız sabahlarımı (sabahlarımı)
Ne yanlış kararlarımı (kararlarımı)
Kimseye diyemedim (diyemedim)
Yapamadım
Hatamı ne yüzüne vurabildim
Nе hüzüne yorabildim
Ne şakaya vurabildim
En sonunda kendimi vurdum
Kendimi vurdum
Kеndimi vurdum
Ne güçlü durabildim
Ne suçlu bulabildim
Ne şanslı olabildim
Hep sonunda kendimi vurdum
Kendimi vurdum
Kendimi vurdum
Kendimi vurdum
Bir kurşun sesi
Kimsesizler gibi suçsuz
Hırsızlar kadar pervasız
İstanbul kadar ıslak
Ama Ankara kadar deryasız
Uzak bir gezegen kadar imkansız
İçimi deliyor geçiyor kurşun sesim
Fay hatları kadar bilindik
Ama depremler kadar ani
Resimler kadar ölümsüz
Ama ressamlar kadar fani
Bir katil kadar cani
Yiten canlar için İstanbul Sözleşmesi kadar hayati
Bir kurşun sesi
Kar taneleri gibi farklı
Ama ikizler kadar akran
Azrail kadar kesin
Ama bürokrasiler kadar hantal
Milyonerler kadar zeki ve
Gökküşağından nefret eden yobazlar kadar aptal
Bir kurşun sesi (kurşun sesi)
Kulaklarımda
Sebebiyim
Hedefiyim
Yaptığım aptal hatalardan patlamış bir kurşun sesi (kurşun sesi)
Çektirdiklerini anlamış
Ve bir daha hiçbir sevdiğini çekip kör uçurumlara atmamış bir kurşun sesi
Hatamı ne yüzüne vurabildim
Ne hüzüne yorabildim
Ne şakaya vurabildim
En sonunda kendimi vurdum
Kendimi vurdum
Kendimi vurdum
Ne güçlü durabildim
Ne suçlu bulabildim
Ne şanslı olabildim
Hep sonunda kendimi vurdum
Kendimi vurdum
Kendimi vurdum
Kendimi vurdum