Saltið sefar sárin hans Hann heldur sig hafa stjórn En brimið blíða og öldurnar Bjóða honum góða nótt Í mókinu sér hann mynda fyrir Öllu fegurri sýn Alsett perlum, dáleiðandi dansar Djúphafsdrottningin mín Sírenur kalla, kalla mig heim Kalla mig heim í hafið Sírenur kalla, kalla mig heim Kalla mig heim í hafið Á dulartungu, til hans syngur Hjarta hans hamast ótt En augun tæla, tala til hans Segja nú sofðu rótt Grípa í hönd hans hreysturfingur Draga hann í djúpin köld Í svartnættinu birtir fyrir Bjartri ljósveröld Sírenur kalla, kalla mig heim Kalla mig heim í hafið Sírenur kalla, kalla mig heim Kalla mig heim í hafið Sírenur kalla, kalla mig heim Kalla mig heim í hafið Sírenur kalla, kalla mig heim Kalla mig heim í hafið Sírenur kalla, kalla mig heim Kalla mig heim í hafið Á botninum sér hann blasa við sér Konungsríki hennar frítt Tærir tónar af týndum heimi Bjóða honum upphaf nýtt Við altarið bláa brosir til hans Brúður með hárið sítt Hafið vefur þau örmum sínum Og vaggar í svefninn blítt