لوتیه شیراز منم پهلوون این خاک منم با سه قطره خون میجنگم چون یه ایثارگرم رفیق برس به دادم وثیت نامم کنارم اینجا بوف کور خاک شده پیش صادق هدایت صداش زدم کرشد رفیق رفتو جاش اومد الکل بابا دس خوش ، صبر کن چرا میخوای جا بزاری دردو اینجا غریبه میبینن آشنارو رسمه بکشن آفتابو تاریک بودن عادت شده دیگه نیس مثه داش آکل برس به دادم اوس کریم خاک پاتیم نوکریم از گناهمون بگزری هرچی خوردم پرید آره مشتی ، مشتی ، دل مارو شکستی و رفتی، عزت زیاد هرکی هستی واس خودتی ، فنتی نیس بزا باد بیاد رفیق بی کلک مادره دل اینو اون آهنه حق یاوره رپ داوره رخصت بدی دست آخره از ساغره معرفت ده یالا مرد حرف بزن حالا که دلت پره حرفه به دلای سنگ سنگ بزن اینجا رفیقو نمیگن داش تشنه بمیری نمیدن آب پهلوونا که نمیشن خاک اوس کریمو تو ببین از ما ، آه بگیر از فال حافظ نشون لوتی بمیرو عاشق بمون بزن تار که مرد خودتی واسه نامردا با دل بخون یه روز که وقت رفتنه تاره سیبیلم تو دستمه ختمه به خیر میشه چون دستمال یزدیم دوره گردنه پنچره اگه احوالت جا نمازو پس بردارش اسم رفیقتو داد بزن چون نمیزاره علی تنها شه برس به دادم اوس کریم خاک پاتیم نوکریم از گناهمون بگزری هرچی خوردم پرید آره مشتی ، مشتی ، دل مارو شکستی و رفتی، عزت زیاد هرکی هستی واس خودتی ، فنتی نیس بزا باد بیاد