خود خورم قد قدم الکیه نزار نطخ کنم مفت خورم نه داش دکترم منمو قلمم بلدم کارمو پره فسفرم دنیا بی مرامه باش نوش کن وای به فرزندی که بی آغوش شد سلامتی عشقی که بی خبر بدون اطلاعی خطش خاموش شد پره دردی نه توخودی مردی پس اشک نریز کلی یک نشون بده با کلی خندیدن کلی غم دیدم همشم تو شب دیدم ولی به چپ میدم سربازی که بیست ماه پست رفت بکارتی که تو این بیست ماه از دور رفت زندگی نکن به هر قیمتی اون خدمت کرد توهم در حال خدمتی پونزده سالت بود گفتم دوسِت دارم از شرم سرخ شدی آیینت چیه بیست سالت شد گفتم دوسِت دارم گفتی چِرت نگو ماشینت چیه عضو کمپی باش که از یارایه توئه شروع کسی باش که پایانه توئه نگاه کن دقیقو یکمی ظریف تر شاید یه روزم تو بایکی دیگه بودی رو همین تخت منم حولم پس لاف نمیزنم بیخودی اینجا رات نمیدن ا زندگی همش دردو باخته کی این روزایه سردو ساخته مشکلات هست سختو واضح مغزه بازه پیدا نمیشه اصل لازم برای این عصر ساده صدای من بریدو نگاه من اریبو من فکر یه ایده برا زیستن تو فکر ویدو این زندگیم که مارو گا*ییدو بارونم که باریدو