یه صدایی از تووم جیغ میکشه هر روز
دیوِ زیره تختم خط میندازه رو دستم
صبحونم دو پُرس جنونه از مرزِ تعادل رد شم
زنجیرامو پاره کنم ، لخت توو خیابون حرکت
چشم نظاره گر ، راوی یه زبونِ تلخ
شعرِ من یه نسخه است
مرهم بشه پا چشمِ کبوده شهر
زورمون نمیرسید ، میخندیدن قهقه
دندونِ لقِ کرم خورده ی حسرت
نه راهِ رفتنی نه راهِ برگشت
از منِ دیوونه میپرسن
چرا و چند و چونِ تلو خوردن
جوابِ تلخِ دیوونه
کجا رو گرفتم کجا رو بُردم
زد زیرِ پاشو خالی کرد
از کمر پرت شد رو آسفالتِ تشنه
زُل زد توو افقِ به چشمِ آفتاب افتاد به سکته
غنیمتِ این جنگ تباهی بود
انتظارِ این فصل طولانی بود
اون زنده شد به این مستی
تا خطِ تا آخر خوند
شهر میسوخت اون دوره کله اش دود
خاورو گای*ن چه میان چه دور
سوپورا خسته ان وطن زباله دونه
گذشته ده سال بخواب با ساعتت
آویزون موند به ایران پاندولتون عشق
طنابِ لختِ این وصل با نفرت بکوب به این طبل
آزاد میرقصم رو این مرز باد باز دست کشید به ریشم
دنیا زندونه به این فرضِ
خود خواسته باس سرب ه نیست شم
کفتار به گرگ نهیب زد
زوزه هات کلیشه است
میلولم مثلِ کرم لا کوچه های این شهر
هر کثافتی که هست و با چشام میلیسم
کشتارِ روان کباب میشه روح آشپز باشی
میفروشیمون سیخی چند
خونم توو کویر این مرز ریه هاش خشکه
میبلعید عربده هامو شنزارِ گشنه
این عمقِ تعفنه خوب نگاهش کن از دور
مریضم کرد ولی نکردم پشت بهش
غنیمتِ این جنگ ، تباهی بود
انتظارِ این فصل طولانی بود
اون زنده شد به این مستی
تا خطِ آخر خوند
شهر میسوخت اون دورِ کله اش دود
غنیمتِ این جنگ تباهی بود
انتظاره این فصل طولانی بود
اون زنده شد به این مستی
تا خطِ تا آخر خوند
شهر میسوخت اون
واسه تو نوشتم همش همینجاست
رو دیوارای کاه گلی میکشن سیمان
لا جهنم زجر توو برزخ بی حسی
برنامه ی فردا چیه سنگ کاغذ قیچی
حضورت فاسده پشتِ نقاب مشکیت
دردِ تو دوریه دردِ من دردِ بغضِ نزدیک
که اگه اسلحه بودم اسمم میشد دمپُر
تنِ من آرشست کشورم کمونچه ی کلهر
شکارچی زد شکارو زجه زد پا طعمش
تف به سیاستی که تهش رسید به کشتن
پتروس انگشتو فرو کرد توو سوراخِ خورشید
به آسمون نگاه میکنم حس کنم توو تُنگم