منم اون که مغرور، تا امروز کف خیابون موند
هیچی منو نترسوند، اما جای خیلی چیزا موند روم
ده سال هر روز رفت ازم خون
نشد حتی ما یه خرده چِکامون جور پاس
دلم گفت دهنم خون
تا ضبطو روشن کنیم بیاد صدامون تو آ
سلام، منم، همون که معلما نخواستنم
همه ضربدرای دنیا رو برام زدن
چون دلم میخواست سوالاشونو جواب ندم
چون مالِ این حرفا نبود
یکیشون بگه چطوری میشه تو فردا نموند
هر کی به یه نحوی گوه خورد دربارمون
چون ما نه اما مدرک گرفت پسر خالمون
نه اندازتون نی اندازم کنید
هر روز تو آینه میگم سرمایم تویی
ما دووم آوردیم تو سرما مرد شدیم
منو اومد ببره اَ گهوارم پلیس
گاوِ پیشونی سفیدِ فامیل
اگه بدونی چند تا تو گوشم کشیده سابید
رفتم سرِ کار نشد حرفِ رئیسو حالیم
گفتن یا باس درس بخونی یا بری اجباری
منم ماشین انداختم از ته رفتم
پیاز رو کولم بود دفتر دستم
دو سال الکی تو سنگر گشتم
برگشتم به شهرم، هشتم
گرو نُه یه رپ فارسی جلوم
کار نداشتم کی چی خواب دیده و
کی حالیشه و کی خوب کار میده خب
من اومدم بریزه صدا بی فلو
منم اون که مغرور، تا امروز کف خیابون موند
هیچی منو نترسوند، اما جای خیلی چیزا موند روم
ده سال هر روز رفت ازم خون
نشد حتی ما یه خرده چِکامون جور پاس
دلم گفت دهنم خون
تا ضبطو روشن کنیم بیاد صدامون تو آ
آدمِ کم نبودم من، تو جمع بودم با جمع نبودم من
تا میشد سعیمو کردم
فردا جلو هیچ احدی خم نشه کَله ام
چشم تو دهنم نمیچرخید و
اینکه اَ من بهتر باشی تو کَتم نمیرفت
خواستم یه مرد تو صورتم ببینم
شیر بودم مهم نبود تو محله کی ام
من تخمِ آرزوهامو داشتم
تخمِ حمالی خواسته هامو داشتم
تخمِ عمل به ادعامو داشتم
خودم غرورِ تو چشمامو ساختم
شاشیدم تو نیش باز همه
موند رو پیشونیشون جای پاشنه ام
هر کی یه وجب هم منو گاز زد
اما همون زخما بود منو سرِحال کرد
حالا اینجام یَل، با یه ماشین دور رنگ و سر کچل
چی داری رو کنی واسه من اهل هچل
من هستم، حالا تو خفن من قشنگ
هیچی به خرجم نمیره و
نمیخوام هیشکی هیچیمو گردن بگیره
نپرس دست پروده کیه
من شاگردِ خودمم، برگه ام سفیده
خب بینم حالا چی؟
میپسندی لاش باشی یا داداشیم
خلاصه منظور یه جوری نشه من
خونتون باشم و تو بابا شی
پَ، با هر کی هم اندازه خودش
تو این یه ذره شهری که توش علامه پُره
دستام تو دستاته اما به لغی
میمونه محمدرضا و اخلاق گوهش
منم اون که مغرور، تا امروز کف خیابون موند
هیچی منو نترسوند، اما جای خیلی چیزا موند روم
ده سال هر روز رفت ازم خون
نشد حتی ما یه خرده چِکامون جور پاس
دلم گفت دهنم خون
تا ضبطو روشن کنیم بیاد صدامون تو
بگو منم اون که مغرور، تا امروز کف خیابون موند
هیچی منو نترسوند، اما جای خیلی چیزا موند روم
ده سال هر روز رفت ازم خون
نشد حتی ما یه خرده چِکامون جور پاس
دلم گفت دهنم خون
تا ضبطو روشن کنیم بیاد صدامون تو آ