یه جایی خوندم برای این که بخوای واقعیتو از کسی بشنوی بهتره عصبانیش کنی
اون قدر عصبانی
که قبل از این که فکر کنه
شروع به حرف زدن کنه
♪
هر جایی ها رو تحویل نگیر
هر جایی نرو، شأن داشته باش
اهمیت نداره اَ کی حرف می شنوی
بی اهمیت به همه شک داشته باش
بر میاد همه چی اَ همه
شیرِ حلال نخورده هر طفلی دهنش که
به من زد هم فکری صدمه
ایده های نوم شد زیر ذهنِ عقبِت لِه
استرس دارم اَ همه بابت
حس میکنم لا آشناها سرِ کارم
کسایی که بغل کردم همه لبه دارن
زخمم اَ تو، اَ بیرون، نفسِ راحت
میکشم وقتی نیستن پیشم
آدمایی که تو موقعیت بیشتر میشن
تا عذر خواستم یکی پیش دستی کرد
عذرِ بیجا نخواه، اَ هیچ کس، هیچ وقت
ادب به آدمِ بی ادب نکن
گشنگی بِکِش، اَ گوشتِ سگ نخور
تو خونه گریه کن، تو کوچه پهن نشو
نشونِ هیچ کس نده پشتِ پردتو
خوشحال نمیشه اَ خوشیت کسی
خام آدمای قشنگ تو سرو ریخت نشی
اون که تو شرایطِ ضروریت از جیب
گذاشت و موند کنارت بگو بِهش رفیق
بقیه آشنان، همین
تو فهرستشونی واسه یه کار داشتنی
حالا یه لیوان آب خواستنی
میگن دریا گِل شد و آبشار کویر
آدما رو هر چی سگ محل تر
بکنی بیشتر بنده تن، جنگ
با خودت اَ اون جا شروع میشه که
میبینی مفت دادی به یه بی ظرفیت شأن
بهم بگو حکمش چیه؟
اون یه نفر که خوشبینیمو به همه کُشت
بگو حکمش چیه؟
اون که درد و دلِ با اشک قاطیِ مَنو به همه گفت
مگه میشه؟
دیگه مگه میشه باز اون آدمِ همیشه شد
(دیگه مگه میشه باز اون آدمِ همیشه شد)
♪
خَریتِ محضه از حدِ
آدما باهاشون بیشتر حرف زد
دلت اگه اضافه معرفت کرد
همه ی لطفات میشه وظیفه ات تهش
تو به یکی گُل بده یه ماه
بعدِ یه ماه یه دونه چَک بزن
حق میده به خودش، فحش بکشه تا
زنده و مُردت تا قبرِ بچه ات
حالا به یکی چَک بزن یه ماه
بعدِ یه ماه بِهش یه دونه گُل بده (گل بده)
خم میشه بذاره لب رو کَفِ پات
نشون می ده رویِ خوش بهت
منم به همه گُل دادم
لطف کردم حالا توقع دارن
اگه یه رو این پسر بد از دنیا رفت
واسه تیکه شکسته های نمکدونامن
مُرد اون آدمِ خونگرم
ذاتِ درستشو فاتحه اشو خوندن
پشیمونِه اگه باورتون کرد
اگه بینتون گذاشت با پاکت پول فرق
اگه براتون نقشه نکشید
اگه نفعِ خودشو دید بعدِ همه چی
دیگه این کاسه ی صبر به ته رسید
تعجب نکن شنیدی به گَله زده شیر
من عصبانیم
اَ این که بهتون میگفتم وَرقام چیَن
اَ این که نگفتم به هر چی اَزم خواستین نه
اَ این که هنو اَ حال برین من اَ حال میرم
اَ اینکه هنو امیدوارم
به دلِ اونا که دلِ کوچیک دارن
به اونا که محبتشونو میشمارن
من بی حساب کتاب به همه شون عشق دادم
بهم بگو حکمش چیه؟
اون یه نفر که خوشبینیمو به همه کُشت
بگو حکمش چیه؟
اون که درد و دلِ با اشک قاطیِ مَنو به همه گفت
مگه میشه؟
دیگه مگه میشه باز اون آدمِ همیشه شد
(دیگه مگه میشه باز اون آدمِ همیشه شد)