سر زد از افق مهر خاوران
یا مادر بود یا هنرمند که چشش خواب نداش
البته مادر، هنرمند و هنرمند مادره
اگه درست ببینی آخرش، بگذریم
این شهرو دود، میکنه تابوت
توی دستگاه شور یا یه کمی بعد ماهور
اسیر مونده بین کوهاش، تن منم عین دود
اگه منو از این شهر میتونی ببری بم بگو
بم بگو فرودگاه، برا اومدنه یا رفتن
غربت برا رفته هاس یا برا اینا که هنوز هستن
بهم بگو که آفتاب، برا دیدنه یا سردرد
میگرنی اینو خوب میدونه، بپرس ازش تو حتما
بهم بگو، خم شو و در گوش من بلند بگو
بچه ی توی کوچه کو، رو پشت بوم خونه کو
بهم بگو حسرت یعنی پول یا تالار وحدت
این همه عقده ی کهنه همیشه باهامه هر شب
دنیا به من گفت، چی گفت؟
در گوش من گفت، چی گفت؟
کاری که دنیا میکنه، سیاهو رسوا میکنه
مشکی رنگ نور میشه، عاقبتم خوب میشه
دنیا به من گفت، خودش به من گفت
دنیا به من گفت، چی گفت؟
در گوش من گفت، چی گفت؟
کاری که دنیا میکنه، سیاهو رسوا میکنه
مشکی رنگ نور میشه، عاقبتم خوب میشه
دنیا به من گفت، به من دروغ گفت
بهم گفت عاشق نشو
وقتی شدم گفتش نیستی
وقتی دید هستم گفتش، نمیشه، نمیشه
ما هممون دنبال یه نیمه دیگه ایم
چون این یکی نیمه رو باختیم
اون یکی نیمه رو وقتی میبینیم
که این یکی نیمه رو ساختیم
چند تا نسل قبلم، همه محصولات جنگن
ولی نسل تلخ من هم، همه آتروز گردن
ابروها همه نخ، چشا دوخته به کف دست
لباس میبافن از یه عشق به یه مانکن
روبروتو نگاه کن، الان دیگه برا همیشه هست
خاطرات خیلی قشنگن، ولی نمیشه گرفت از همشون عکس
عکس پریدن با عشق به موندن با
سکوت خونم با خیسی گونم شد
زندگی بم گفت، چی گفت؟
در گوش من گفت، چی گفت؟
کاری که دنیا میکنه، آدمو هویدا میکنه
زندگی بم گفت، چی گفت؟
تو تاریکی گفت، چی گفت؟ تو سختیا گفت
چی گفت؟
زندگی بم گفت، در گوش من گفت
چی گفت؟ چی گفت؟