میون غم هام، تک و تنهام
تنها گوش شنوا واسه حرفام...
بیت مهدیار بوده و بس
پس میشونمش، سر سفره ی دلم
بذار عقده ای بشم
تا هر چی که دوست دارم بهت بگم
الان کنار پنجره، چنبره زدم
آره همرامه قلم، ببین
بنویس بریز اشکاتو
بدون علی هست با تو
نمیره شعر از یاد و...
برای همیشه زنده است تو قلبا
ضمناً اون هوا که آفتاب داشت توش کوش پس؟
باز تو شهر، صدای ناله ی ملت سر به فلک میکشه و
هیشکی نی به یه ورش هم
پیشبینیم اینه: مرگ شهر
میان غم هایم
منم غرق میشم مثه بقیه
میان غم هایم
این دور و ورا ناجی حاجی کسی ندیده
هنوز معطلی که شانس بزنه به در
بنگر یه ذره به وقت، ببین
واسه هدف از همه چی گذشتیم
پس صرفاً دیگه جای گذشت نی
زمانو کشتم بعد عرض تسلیت به وقت که تنگه
قلم و کاغذ دستم حتی خط نی رو ورق
نه من نخ وصل نی به سرم
لاغرم اونقد که گشاده پوست رو تنم
میون غم ها نشستیم با تموم خاطرت
از اون چاه در اومدیم تو این چاه یه راست
سازگاریم با بازداشت و پرسوجو به هر شکل
میشی سخنور هر جا باشه به صرفت
الان بردگی نوینه، پوله جای زور
که بشینه دولت پای سور و سات خوب
داش همه روزه همه جوره کجه حال و بارمون
آره آقای پلیس، خوبه ناز خوارتون؟
میان غم هایم
منم غرق میشم مثه بقیه
میان غم هایم
این دور و ورا ناجی حاجی کسی ندیده
صدها بار گفتم و باز
میگم اگه علی این فرصتو داشت
عوض میکرد چهره ی شهر رو واست تا
حتی با صد تا، معضل و مشکل
پشتت نشه خم پشت سر هم
چپ و راست داره بلا میاد سرمون و
حوالی تنمون کرخی گرفته و
حقیقت هر روزه. افسوس که...
از دست رفتم، رسماً خسته ام
ولی چه میشه کرد؟ ترک عادت موجب مرضه
غرض منم اینه که بگم بِتون
برادری، تو تهران کم هستش
شاید فکر کنی برابریم. پس بنابراین...
سرت سخت مثه کبک زیر برف پنهانه و
فصل بهار که بیاد تو باز رفتی
پس حقته، وصله بِت، فاز منفی
میان غم هایم
منم غرق میشم مثه بقیه
میان غم هایم
این دور و ورا ناجی حاجی کسی ندیده
میان غم هایم
♪
میان غم هایم
بی تو
تنها تنهایم
تنها